Beton yığını, gökdelenler uzanır göğe,
Bir orman bu, çelik ve camdan örülmüş.
Kalpler taş kesilmiş, duygular körelir,
Kâr hırsı körükler, vicdanlar paslanmış.
Trafik akıyor, bir nehir gibi durmaksızın,
İnsanlar köle olmuş, bu beton yığınına.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta