umutlarımız savrulmakta
çocuk ellerimizle sarıldığımız
ince belli ağaçlarım’da yok artık
çiçek bahçeli, dar sokaklar
naftalin kokulu evler
yıldızlarımızda tek tek kayıyor anne!
içimizi delen soğuk kışlar
kardanadam yaptığımız boş arsalar
top koşturduğumuz tenha sokaklar
seksek oynadığımız yollarımız
çocuk bakışlarımızı süpürüyorlar,
koca adamlar!
Balkonlarda iplere dizili çamaşırlar
bembeyaz umutlarıyla sergilenmiyor
arka mahalle sohbetlerimiz
salınarak havalandırdığımız uçurtmalarımız
geceden kalma heveslerimiz yok/lar
Ayşe teyzenin,bahçe duvarı
bakkal Mehmet amcanın bağırtıları
pazarcı abinin ne alırsan 1 kuruş,
kulaklarımda çınlayan sesi
su satan çocuğun ümitli bakışları
yok anneee!
bir avuç ekmek kırıntısı kaldı avuçlarımızdan kayan
umut doluydu salıncaklarımız
toprak kokardı havamız
yalın ayak gezdiğimiz çimenler
yok
yoklar
Kayıt Tarihi : 22.3.2015 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!