Beton Kutu Şiiri - Önder Karaçay

Üç adet beton kutuyu
Üst üste koymuşlar

Bu iğreti yamukluk
Eğri bir şekilde deliyordu gökyüzünü

Gözü yaşlı bir ağacın yaprakları
Başını uzatıyordu oradan

Çok yetişmiş bu çıbanlar
Ağaçların güneşini kesiyordu

Daha önce burası yağ fabrikasıydı
Bir çok insan emeği ile ekmek kazanıyordu
Üretim durdu işçiler işsiz kaldı
Yıktılar fabrikayı, diktikleri plaza
İthalatçı doldu
Şimdi sahibinin cebini yağlıyor

Etraf bahçeli kutu kutu evler doluydu
Bir adım ötesi komşu yoluydu
O evlerin yerine kat karşılığı
Apartmanlar diktiler
Bahçeleri söktüler
Komsuluğu da bitirdiler

Bu ucube yükseltiler arasında
Yeryüzünde bir nokta gibi kaldık
Üzerimize düşen bu gölgeye
Yine şiir son noktayı koydu