Beton Cenin Şiiri - Vehbi Larkan

Devasa taş tutmuş iskeleti
Gelmemiş bir zamana geçit
Işığa aç camsız pencereleri
Tutuyor zifiri karanlıkta cenini

Anı çalıyor diğer her şeyden
Kıskanç bir cilveyle
En soğuk denizlerden bile
Daha bir ferahlık atfeden

Sonu gelmez uzunlukta
Katlarına çıkmak istiyor insan
O pencerelerde karanlığa karışıp
Ana karnına dönmek istiyor

Duyusuzluğun koynuna girip
Dünyaya bir kere daha gelmek
Bir kere daha ana karnına
Dönmeyi istemeyi istiyor