Ne çok kendimizi düşünüyoruz,
Hiç bunun farkına varmadığımız anlar,
Aklımıza geliyor
Hatta kendimizi düşünmekten,
Sürekli kendimizi düşündüğümüze dair düşünceye,
Sırayı bir türlü getiremiyoruz.
Neden?
İşte acılarımızı artıran tek sebep,
Bu bencilliğimiz…
Sonra acıları açıklamak için,
Kendi suçumuzu görmezden gelerek,
Başlıyoruz suçlu betimlemeye
Betimliyoruz da,
Hem de en güzelini
Betimlemeyi biz olmaya çeviren her toplum,
Benliğini bencillikten kurtarmıştır/kurtaracaktır.
Yer altından notlar okuyoruz,
Dostoyevsky neticede
En klasik betimlemeleri yapmış,
Kendimizi o duygularda bularak ilerliyoruz.
Kelimeleri kullanarak resim çizme sanatı,
Diye tanımlanır betimleme..
Roman, hikaye, şiir, öykü, deneme,
Hepsi ayrı bir betimleme
Amaç okuyanın düşünce dünyasında,
İstediğini canlandırmanın bitmiş senaryosunu,
Sahneye koyabilmektir betimleme.
Maddi varlık dünyası o kadar iç içe bir dünya,
Ve öylesine acımasız bir yaşam ki
Hangisine değinsen,
İnsanı ve madde arasında
Hangisinde arasan kendini bulursun,
Bunu yapabilmek için maneviyatı,
Duyguyu, kelimeleri,
Sözleri kullanarak insan olmayı
Maddiyattan ayıklayabilirsin
Hayatın birbirine bağımlı olan ihtiyaçlar ilişkisi,
Kopmayan bir bağın koptuğu sanılan tarafını,
Tekrar betimleyenler örer ve hayatın gelir gerisi
Önder Karaçay
Önder KaraçayKayıt Tarihi : 8.4.2016 18:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“İnsan yanlışı konusunda hızını duvara çarpınca anlar.” // Önder Karaçay
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!