Betik Şiiri - Nüha Kara

Ne kadar yaşı varsa
Bir o kadar küçükmüş aslında
İnsan içindeki çocuğu nasıl öldürür bir mektup fark ettirdi bana
Kendimi gördüm
Kardeşimi gördüm içinde
Hala yaşıyorduk her bir kelimende
Fırtınalar varmış elbet
Lakin berabermişsiniz hiç belli değilse bile
Üzüldüm çok
O çocuğun ölmesine değil sadece
Birlikte olsanız dahi ortada bir boncuk göremediğime
Keza gözlerden anlar zanneder insan
Bir mektuptu her şeyimi değiştiren
Hayatta ağır gelen seneler
Kolay değildir baktığında
Bir çok engel bir çok duvar örülmüş iki nas arasına
Belki kendini korumak adına
Belki kimse incinmesin diye bu çatıda
Anlamak vakitler alır
Bir mektup baktığında
Basit bir kaç cümleden oluşan
Ve aslında her bir sözcüğünde bin dünya barındıran
Neresinden baktığındır anlam dediğin şey
Bir mürekkebe de bakabilir insan
Hala ıslak duruyorsa o kağıt parçasını üstünde
Aksa da silinse de
İçinde barındırdığı anlamdır hayat
Bir mektuptu beni bu hale getiren
Bir gazete kağıdının arkasına özensizce yazılmış basit bir kaç kelime aslında,
Geçmişin izleri yüreğine saplanmış
kovalarken geleceği
Anda kalamadı insan
İşte anlattı bana bir müsvedde kağıdı
Küçücük bir kağıda sığdığını aslında koca bir hayatın.