Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
BU KADAR İÇTEN BİR AH OLAMAZ SANIRIM.. ÜSTAD DEMEYİN EFENDİM YERİN DİBİNE BATIYORUM... BEN KİM ÜSTAD OLMAK KİM...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta