Betbah İnsan Şiiri - Zeki Günay

İnsana sevgiyle bakarsın,
İnsan şeytana bürünmüş iken.
Nereden anlasın seni,
İnsana olan sevgini.
Kalpler körertmiş pisleşmiş iken

Yanlız kalırsın, Ailenden herşeyden uzakta,
İnsanlar sana sırt döner, bir düşman gibi.
İnsan yanında gezinir şeytan,
Şeytan insan? İnsan Şeytan iken,

Ne bilsin sende ki o seni,
Kalplerinde fitne ile dolan onca insan.
Yürürsün insan içinde görünmez olursun,
Nefsini şeytan yapan kul seni bilmez iken.

Ey gözler içine bakan insan,
Gördün mü gözün içinde dolanan cismi.
Şeytan vesvese verir insan küfre düşer,
Fitneler içine seni sokan şeytan iken

Ey Kalbine nifak tohumu eken insan,
Anlamazsın sevgiyle bakan
O insanın sevgi dolu gözlerini göremezsin,
Şeytanlarla gezip şeytanlarla güler iken.

Ey insan o pislik kalbini temizle,
Anlamaz mı sandın sana bakan o gözler.
İlme vakıf olan çıkarırmış,
Siyah buluttan beyazı, beyaz buluttan siyahı.
Sen o gözler anlamaz mı sandın,
Kalbinin içinde dolanan, pis nifakın var iken.

İtikat bilmeyeni neylesin iman,
Ey körermiş kalpler içerisinde.
Kurtuluş nerede diye aranan Ey insan,
Gaflet gömleği giymiş ateşle dolanan insan.

Anadan üryan gezer kendinde edep görür,
Ey edebin nurunu söndüren pislik insan.
Şeytanla yatan Şeytanla kalkan,
Şeytanla gezen Ey berbat insan.

Şeytan senin içine nifakı sokmuş,
Yüzün kalbin kapkara olmuş
Kendini beyaz kumral sanan
Ey betbah insan, lain insan.

Ölmeyecek gibi yaşarsınız hayatı,
Zina içinde zakkum gibi kokan insan.
Terinin kokusu Halep'te olsa duyulur,
Ey teri irin kokan kokuşmuş insan.

Ey secdeye eğil arşa deyen başım,
Kan aktı akacak, kalmadı gözümde yaşım.
Ey karanlık gündüz arasında,
Gökyüzüne yükselen naşım.

Cami içine doluşmuş binlerce şeytan,
Ey imam dön bak etrafına aç göz perdeni.
Hatırla kufe minaresinden atılan Müslüm'ü,
Saf duran onca insanlar neden olmuştu
Müslüm'ün Gözünde birer pislik şeytan.

Cami içi kaç kişi düşünür namazda dünyayı,
Anadan üryan gezinen edepsiz ahlaksız,
Anlar mı ki Güneşin altındaki deryayı,
Kaç kişi anlar kalbi körermemiş sevdayı.

Bakma tertemiz gözlere o kirli gözlerinle,
Ey kanına, mayası, sütüne, ahlakına
Şeytanı karıştıran betbah insan,
Allahtan korkmaz şeytana dost olan,

Vakti gelmedi mi samimi tevbenin,
Artık tevbe edip uslan be insan.
Yüzünü kıbleye dön? Secdeye var insan.
Yoksa halin ebedî hüsran perişan.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY