Betaz Güverteli Özgürlük Gemileri

Yüreğimdeki özgürlüğe olan tüm sevdamla
Ben, yarınlara koşarken
Bendeki yeri
Büyük olan
Halk direnişinde
Ellerimi
Kavuşacağımız
Aydınlık
Günlere uzatıyorum
Sürmekte olan zamanın
Yorgunluğunda
İçimdeki
Yaram kanarken
Umutlarım
Dün gibi
Halen taze
Sömüren emperyalizm
Dünyasında
Bitmeyen kavgamızda
Yaşayamadığım mutluluğu
Katledilen bebekleri, çocukları sorguluyorum şimdi

Nice yıllardır insanlık için, dişini tırnağına takan
Beklentisi yalnız insanca
Yaşamaktan başka
Bir şey olmayan
Acının dinmediği
Bu coğrafyada
Annelerin gözyaşları
Ab-ı revan olup akarken
Canavarlaşmış düzenin homurtusu
Yakında, kendi kokmuşluğu içinde eriyip tükenecek

Halka zoru uygulayan, renklerin yasak olduğu
Cellâtların kol gezdiği şu düzende
Kurtuluş uğruna
Ölümü
Göze alanlara
Her nefeste
Barışı
Yüreğine işleyenlere
Esaret zincirini
Kırmak için ant içenlere
Özgürlük çığlıklarıyla
Aydınlık günlere giden yollara
Sevda köprülerini kuranlara, saygıdan kusurum mu olur

Nasıl anlatsak nasıl? Kelimeler bile kifayetsiz kalır
Umuda, aydınlığa kurşun sıkanları
Bir de zulmü alkışlayanları
Nemrut ruhlu zalimleri
Asrın Ebu-Cehil’lerini
Hitler’ini
Mussolini’lerini
Ne pislik olduklarını
Birde
Engellere inat
Okyanuslara doğru
Demir alan
Beyaz güverteli
Özgürlük gemileri
Uygarlık sembolü olan
Çiçekleri
Yaşam tutkunu canları
Sular gibi çağlayan
Halk hareketini
Mazlumlara diyet borcu olan
Kan kusturan, işgalci devleti de tanır olduk artık
Ağıtlar yakılan bu kutsal topraklarda, karanlık yürekleri de

Mehmet Çobanoğlu
10.08.2017
İstanbul