Birden yapayalnız kaldı o yaşlanmış yüreği ile baş başa
Sayfaları yırtılmış eski ciltli kara kaplı bir defterdi adeta
Hep hüzün hep ayrılık vardı sayfalarında
Sordu kendi kendine ulan hiç mi güzel yaşamadım
Beni hiç mi seven olmadı ömür denen bu uzun yolculukta
Yazık çok yazık diyerek hayıflandı
Vakit çok geç bu saatten sonra dedi
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
