Bestesini Bekleyen Güfte

Ben hep böyle baharı bekleyen bülbül
Sen, gelse de bahar dalın göstermez gül
Aşkının narına yansam, olsam da kül
Bülbülüm... Neyleyim? Kaderim figândır.

Söyle! Gönül hiç mi visâle ermeyecek?
Söyle! Hiç mi dalından bir gül dermeyecek?

Gülmedi bir gün bile bu bahtsız yüzüm
Her âşık ile yeniden yandı özüm
Vefasıza bir kere geçmedi sözüm
Bülbülüm... Gönül cefâdan perişândır.