Beşparmak Dağları'nda Bir Yiğit

Mazlumların gözünden akan bir damla yaştı
Dostlara mütebessim, düşmana çatık kaştı
Coşkun seller gibiydi, eğilmeyen bir baştı
Kendini davasına feda eyledi Denktaş!
Kutlu vazifesini eda eyledi Denktaş!

İşgaldeki Kıbrıs'ın bozulmuştu havası
Kıbrıs hasta adamdı, oydu derdin devası
Onunla hayat buldu kadim Kıbrıs davası
Düşmanın karşısında çelik gibi sert Denktaş!
Eğilmedi zalime; iri durdu mert Denktaş!

Sevdası yavru vatan, Kıbrıs yoksa yoktu o!
Hürriyet denilince yaydan çıkan oktu o!
Ak bayrakta yıldızdı, boş lâflara toktu o!
Enosis karşısında bayrak açmıştı Denktaş!
Kıbrıs'ın yarınına ışık saçmıştı Denktaş!

Kula kulluk etmedi, yalnız Hakk'a ramdı o!
Mazlumlara inşirah, zalimlere gamdı o!
Gönderden hiç inmeyen bir bayrak adamdı o!
Beşparmak Dağları'nda yiğitçe durdu Denktaş!
Bağımsız bir Kıbrıs'ın düşünü kurdu Denktaş!

Onurlu bir savaşın yılmaz kahramanıydı
Damarında dolaşan Türk'ün asil kanıydı
O da her insan gibi bu dünyada faniydi
Vatan için yaşadı, sonra da göçtü Denktaş!
Dosta sürur membaı, düşmana öçtü Denktaş!

Davan haklı olsa da murada ermedin sen!
Çileyle geçti ömrün, gün yüzü görmedin sen
Ak bayrağın altında sefanı sürmedin sen!
Özgürlüğe giden iz, mihenk taşıydın Denktaş!
Kıbrıs'ın inşasında, mimarbaşıydın Denktaş!

Kurtuluşu Rumlarla savaşmakta görmüştü
Düşmanla arasına çelik ağlar örmüştü
Seksen sekiz senelik zor bir hayat sürmüştü
Ardından ağlar millet, dökülür yaşlar Denktaş!
Sonsuzluk uykusunda Kıbrıs'ı düşler Denktaş!