Beşparmak Dağı'nda Nergizler

Beşparmak dağında küçük bir çobandım,
Nergizlerimden hiç ayırmazdım gözlerimi.
Onun için çiçeklere bağlandım kaldım,
Okşar koklardım hep yaban nergizlerimi..

Onlar, kimsenin değil benim nergizlerimdi
Benim yoldaşlarım, yamaçların süsüydüler.
Ne güzel yaprakları vardı dizim, dizimdi
Belki çiçek değil, bir aşk öyküsüydüler.

Kuzu sesleri inletirdi Beşparmak Dağını
Ve ben, bütün çiçeklere dostça bakardım.
İncitmeden koklardım nergiz yapraklarını,
Kuzulara ve nergizlere türküler yakardım.

Çığlık çığlığa dönerken ağıla koyunlar,
Güneş çoktan karşı tepelerde kaybolurdu.
Nasıl çınlardı yamaçlarda muhkem kayalar
Sonra gece olur ve her şey uyur, uyurdu…

Bütün nergizler uyurdu ve bütün çiçekler,
Kuzular ve nergizlerle ben de uyurdum.
Sabah, ben onları, onlar beni görecekler
Gün doğmadan kuzuların seslerini duyardım.

Lodos Bafa Gölünü okşayarak gelirdi,
Gökyüzünde oynardı deve benzer bulutlar.
Tek dostum kuzularım ve nergizlerimdi.,
Bazen ürperirdim,ama bitmezdi hiç umutlar

Beni mest eden, koyun ve kuzu sesleriydi,
En güzeli de nergizlerimin kokusuydu.
Esen yel belki meleklerin nefesleriydi,
Bütün çiçekler nasıl bir sanat dokusuydu.

2010 Güzelçamlı