Besni Vardı Şiiri - Zeynel Abidin Yücel

Bir şehir anlatırım kendi dilimden.
Evleri kerpiçten yokuş yolları vardı
Yemyeşil bağları ulu dağları
Güle bülbül konmuş dilleri vardı

Sevgi saygı hiç bitmezdi özünde
Dürüst olmalı prensipli sözünde
Dünya malı desen yoktu gözünde
Muhammet yolunda canları vardı

Sıra sıra diziliydi evleri
Bazen eğri bazen doğru yolları
Çile çekmiş hep karaydı günleri
Her işe sarılan elleri vardı

Çalışmayı seven hep yüzü gülen
Ağlamaz halına şükreder herdem
Meclise her zaman vekil gönderen
Cahil değil irfan canları vardı

Sabah namazında kalkardık birden
Bismillah diyerek çıkardık evden
Dereden tepeden patika yoldan
Rızkına giden canları vardı

Dua ile hep başlarlardı işine
Hiç laf konuşmazlardı boşu boşuna
Köşker pazarında muşta sesiyle
Köseleden çarık dikenler vardı

Her yönden gelirdi mekik sesleri
İplik sararlardı,anaları kızları
Hem güleçti hem mutluydu yüzleri
Çarşafı savanı sırtına dolayan vardı

Gözümde tütüyor eski havası
Evliyalar yurdu allas libası
Çok güzeldir tenekesi tavası
Yiyeni mest eden üzümü vardı

Çatal kaya musallası hamamı
Ne güzeldi insanların tamamı
Ne olur açma derin olan yaramı
Halil Baba gibi ulumuz vardı

Hakim Hüseyin'le danacının şerbeti
Şıhın şekerinin vardı hikmeti
Babanya,Abbası Deli Hacisi
Hıra gibi bizim delimiz vardı

Bilmemki ne desem nasıl söylesem
Kıssadan hisse al sen bir kamilsen
Hele biri varki yüce bir insan
Erdemoğlu gibi bilgemiz vardı

Gelin hamamına giderdi kızlar
Kına gecesinde çalınır sazlar
Sevinsede gene ana yüreği sızlar
Kör Mustafa derler canımız vardı

Fırıncılar sabah erken ocak yakardı
Nohut tahılından maya tutardı
Hele o basmedin bir tadı vardı
Kopov Ahmet gibi ustamız vardı

Mustafa Baba deriz bir ulu kişi
Dertlere dermandı hep bütün işi
Kul ehliydi ama hep ulu işi
Kadiriler gibi yolumuz vardı

Kavga nedir döğüş nedir bilmezdik
Önümüzden büyük geçse geçmezdik
Kapımızda hiç kilitli yatmazdık
Böyle güzelce huyumuz vardı

Dedem Kadı Haci babam Keşiştir
Bedeni yürüten ulu bir baştır
Dünya imtihandır gerisi boştur
Zeynel derler biçare kulumuz vardı