BEŞLİLER ÇETESİNİ KİM ÇÖKERTİ
Beşliler Çetesi, beş kişiden oluşuyordu. Ekip varlığını, gücünü tamı tamına yedi sene sürdürmüştü. Ekibin bütün üyelerinin ortak özellikleri sayılmayacak kadar çoktu Hepsinin bütün dersleri birdi. Hepsi aynı şeye gülüyor, hepsi aynı şeye ağlıyordu.
Hepsi yedi senede panter gibi koşucu olmuştu. Hepsi Einstein gibi mucit. Hepsi Sokrates gibi savunma uzmanı. Her gün okulda bütün üyelerinin, yapmış oldukları her yaramazlık, bütün öğrencilerin eksiksiz beğenisini kazanmıştı. Bu özellikleri ile diğer çetelerin gıptası, kızların gözdesiydi her biri. Tek bir kızın gözdesi olmak, tek bir kıza yüz vermek makbul değildi, onlar için. Kahramanlar ancak bütün kızların gözdesi olurdu. Onun için hepsi her saniye kahraman olma mücadelesi veriyordu.
Sınıfın en başarılı öğrencisi Şafak, aynı zamanda en yakışıklısı idi. Sınıfın en güzel kızı Kıvılcım’a vurgundu. Ne yazık ki Kıvılcım yüz vermiyordu. Kıvılcım’ın, Beşliler lideri Atak’a hayranlığı, bakışları gülüşleri çılgına çeviriyordu Şafak’ı. Şafak’ın, Kıvılcım’a olan aşkı günden güne çörekleniyordu gönlünde. Atak’a olan hıncı günden güne artıyordu. Uykusuz kaldı kaç gece, çareler düşündü. Bulamadı. Bulmalı idi. Gözü kıvılcım’dan başkasını görmüyordu. Hayatta hiç bir beklentisi yoktu, Kıvılcım’dan başka. Çareyi buldu kendince. Beşliler grubuna katılacaktı. Nasıl olsa istese de ders çalışamıyordu. İstese de ders dinleyemiyordu Nasıl olsa 8.sınıfa gelmişti. Okuldan atılacak, okulda kalacak hali yoktu. Hem okuldan atılsalar bugüne kadar Beşliler atılırdı. Sınıfta kalsalar Beşliler kalırdı. O gün hiç uyumadı. Bütün bunları düşündü sabaha kadar.
Ertesi gün, her günkünden daha hızlı yürüdü okul yolunda Atak’ı bulup: “Grubunuza beni de alın.” Diyecekti. Ne yazık ki derse geç kalmıştı. Suçluluk duygusu içinde, ürkek bakışları ile çaldı kapıyı. Öğretmen buyur etti, oturttu yerine. Sınıftaki bugüne kadarki saygınlığı azarlatmadı kendini. Teneffüsü iple çekti. Bakışları bir Kıvılcım’a kayıyor, bir Atak’a. Kıvılcım’a olan aşkını, herkes biliyordu. Atak’a olan aşkını bir kendisi biliyordu. Atak’a bakışları arkadaşlarının gözünden kaçmadı ama anlam veremediler. Bakışlar Atak’ın da gözünden kaçmadı. Atak kendi kendine:”Beni dövecek hali yok ya, olsa olsa benden bir isteği vardır. İsteğini de uygun bulursam yerine getirim.” Diyordu. Şafak’a fazla bakma gereği duymadı. Şafak’ınsa bakışları Atak’tan hiç mi hiç ayrılmadı.
Teneffüs zili çaldı. Yerinden bir ok gibi fırladı Şafak. Dikildi Atak’ın karşısına:
Tamamını Oku
Sevgili İbrahim Şahin,
Ben bir konuya eğildiğimde sadece kendi bakış açıma, kendi düşüncelerime dayanarak yola çıkarım.
1- Öykünüz çok güzel, oldukça emek verilmiş bir çalışmanın ürünü.. emeğinizi ve direncinizi kutluyorum.
2- Günümüz insanları dikkatli okumanın dışına itilmişler. Sosyo-ekonomik baskılar insanın okumaya olan tutkusunu zayıflatmış.
3- (Beni anlayışla karşılayınız) Öykünüz daha kısa yazılabilirdi kanısındayım... Bu sadece bir kanıdır..
bunun aksi de savunulabilir. Ömer Seyfettin'le Bedii Faik'i,Sait Faik'i karşılaştırınız.. Günümüz öykülerinde kaçınılan en büyük özellik, benzer durumların tekrarıdır...
4- Öğrenciler dünyasından alınan öyküler de elbet yaşamın bir parçasıdır.. Rahmetli Rıfat Ilgaz'ı ve Fakir Baykurt'u hatırlıyorum.. Bence iyi etmişsiniz.
5- Banim öğrencilik yıllarımda toplumdan en büyük saygıyı gören 'ÖĞRETMEN' kavramı şimdi yok oldu. Bunun nedenini düşünmek zorundayız !...
Sevgilerim ve başarı dileklerimle..
Atak seninle olanları değil olmayanları konuşacağız. Bugüne kadar yaptıklarınızı değil, yapamadıklarınızı konuşacağız. Önce yaptıklarınızın yanlışlığını kısaca hatırlatıvereyim. Sizlerin zaman zaman yapmış olduğu yaramazlıklara çevrenizin gülmesi sizin hoşunuza gitti. Çevreniz güldükçe siz kendinizi kahraman hissettiniz. Aslında her gülüş sizi çevrenizden kopardı, yalnızlığa sürükledi. Kısa süreli mutluluklar rüzgârda savrulan bir yaprak gibidir. Siz o rüzgârda sürüklenirken ayağınız hayatın zemininden kalktıkça kalktı. O rüzgarın sizi bir gün bir kaya parçasına çarpacağını göremediniz.Bugüne kadar ailenizin güvenini kaybettiniz, arkadaşlarınızın, öğretmenlerinizin güvenini.Bu şekilde devam ederse geleceğinizin kaybolmasına çok az kaldı. Yaşamak gibi bir idealiniz varsa o yetenekli ellerinizi yaşama sarılmak için kullanınız.
Şafak, bu güzel sözleri Kıvılcım’ın ağzından duydukça, Kıvılcım’a olan hayranlığı kat kat arttı.
Atak’ın son yaşadığı olayın üzerine duydukları dünyasını şaşırtmaya yetti. Mahcubiyet içerisinde bir teşekkür edebildi. Bir de:”Şafak dünyama bir pencere açmıştı, sense o pencereden sızan ışık oldun.”diyebildi. O ışık Atak’ı iyiye, doğruya götüren, geleceğini aydınlatacak bir ışık oldu.
İbrahim ŞAHİN
İbrahim Şahin 2
Yorumu bu satırların içinde. Kutluyorum.Saygılarımla
Atak seninle olanları değil olmayanları konuşacağız. Bugüne kadar yaptıklarınızı değil, yapamadıklarınızı konuşacağız. Önce yaptıklarınızın yanlışlığını kısaca hatırlatıvereyim. Sizlerin zaman zaman yapmış olduğu yaramazlıklara çevrenizin gülmesi sizin hoşunuza gitti. Çevreniz güldükçe siz kendinizi kahraman hissettiniz. Aslında her gülüş sizi çevrenizden kopardı, yalnızlığa sürükledi. Kısa süreli mutluluklar rüzgârda savrulan bir yaprak gibidir. Siz o rüzgârda sürüklenirken ayağınız hayatın zemininden kalktıkça kalktı. O rüzgarın sizi bir gün bir kaya parçasına çarpacağını göremediniz.Bugüne kadar ailenizin güvenini kaybettiniz, arkadaşlarınızın, öğretmenlerinizin güvenini.Bu şekilde devam ederse geleceğinizin kaybolmasına çok az kaldı. Yaşamak gibi bir idealiniz varsa o yetenekli ellerinizi yaşama sarılmak için kullanınız.
Şafak, bu güzel sözleri Kıvılcım’ın ağzından duydukça, Kıvılcım’a olan hayranlığı kat kat arttı.
Atak’ın son yaşadığı olayın üzerine duydukları dünyasını şaşırtmaya yetti. Mahcubiyet içerisinde bir teşekkür edebildi. Bir de:”Şafak dünyama bir pencere açmıştı, sense o pencereden sızan ışık oldun.”diyebildi. O ışık Atak’ı iyiye, doğruya götüren, geleceğini aydınlatacak bir ışık oldu.
İbrahim ŞAHİN
İbrahim Şahin 2
Yorumu bu satırların içinde. Kutluyorum.Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta