Beşköy'de Solan Güller Şiiri - Nihat Malkoç

Beşköy Sel Felaketinde Ölenlerin Anısına…

Ağustosun yedisi akşam kararıyordu
Yapraklar dallarında erken sararıyordu

Milenyuma girerken Beşköy’de zaman durdu
Manahoz deresinde sanki sular kudurdu

Beşköy’de kızıl ateş düştüğü yeri yaktı
Yürekler parçalandı, gözlerden kan yaş aktı

Gökten boşalan yağmur kırk üç cana mal oldu
Gönül bahçelerinde nice çiçekler soldu

Beşköy’ün orta yeri haritadan silindi
Nihayet yağan yağmur şafak vaktinde dindi

Kısa zaman içinde set set kabardı sular
Kuruldu dere boyu ecel denen pusular

On yıl oldu dinmedi annelerin gözyaşı
Anladık ki dünyada sağlık her işin başı

Gül yüzlü hatıralar birden karıştı suya
Beşköy’ün sakinleri daldı sonsuz uykuya

Rüzgâr ufka taşıdı fırtınanın sesini
Gökler ruha dinletti sonsuzluk bestesini

Kudurdu dere tepe, verdik onlarca kurban
Sonsuzluğa açıldı gönül göğünde zaman

Ne yazık ki Beşköy’de bedel ödendi canla
Yüzleşti yaşayanlar çetin bir imtihanla

Faniler meleklerin bindi kanatlarına
Manahoz da ağladı onca feryatlarına

Dağ gibi dertlerinle yürekçiğimi dağla! ...
Gözyaşın gözyaşımdır ağla Beşköy’üm ağla! ...

Beşköy’de onca civan sonsuz âleme göçtü
Küllenmedi acımız aradan on yıl geçti

Ölmek kaderde varsa faniler âh neylesin?
Beşköy şehitlerine Allah rahmet eylesin