Besir Demir: Hakkında ziyaretçi görüşleri..

Dünya World
09-11-2009 / 09:07
Here is the truth el Bashir and Sudan...

Sudan has accused Western nations, the leader of the `genocide` la el Bashir at the destination why? El Bashir `e enemies, you do not have accounts on Sudan? Here Sudan and El Bashir file...

Sudan President Omar El-Bashir arrived in Turkey to attend the meeting of the COMCEC Turkish and world public opinion has found great resonance. Well, so much to Westerners El Bashir, and allegedly behind the attack is what kind of plans? What is going on in Darfur? Almost half of the population of the Darfur cause mem confused? Christians in the south of the country after the separatist western Africa, this time provoking the biggest Darfur and Sudan as countries from the rich what do they want? Imperialism for 30 years, a great resistance against colonial and Zionist showing Sudan, did you really genocide? That all aspects of Darfur and El Bashir file...

Mustafa R. Free `reputation file...

Sudan President Omar El-Bashir's Islamic Economic and Trade Standing Committee (COMCEC) to come to Turkey to attend the meeting, Turkish and world public opinion has found great resonance. International Criminal Court in Darfur 'war crimes and crimes against humanity committed' claims about the decision to remove the arrest of Sudan President El-Bashir came to Turkey, Turkey-EU relations have resulted in a crisis and crisis President Abdullah Gul ' reputation with hard output was exceeded. Well, so much to Westerners El Bashir, and allegedly behind the attack is what kind of plans? What is going on in Darfur? Here with all aspects of Darfur and El Bashir file...

COUNTRY OF AFRICA'S BIGGEST

Sudan, one of Africa's richest countries. As Africa's largest country area. 2.5 million square kilometers of land and Turkey have exactly 3 times the size. Regardless, this beautiful African country in 1956, with the world's most fertile soil. Particularly oil, uranium and copper to have many underground wealth. Sudan, Africa dominance of Western states to hold their head and the Red Sea is also checked. Christians in the south of the country for 21 years that Westerners provoked, now using the Darfur issue in Sudan are attacked.

30 YEARS FIGHTING AGAINST Zionism VERİYO

The resistance movement against the entire African continent to support the Western Sudan, 30 years imperialists, colonialists and Zionists against was a major center of resistance. Especially to Israel to break the Westerners in Sudan for 30 years doing everything from hands are. Western imperialist countries groups in Sudan are against each other and provoke a close relationship with recently established China want this country to pieces. China buys 65% of Sudan's foreign sales while at the same time is investing billions of dollars into Sudan. This is very disturbing to the Western.

Darfur YARISI HAFIZ

6 million people live in Darfur, oil, uranium, copper and other natural wealth have significant underground. Ottomans in 1821 and connects to more than half of very religious people of Darfur, which is known as mem. 60% of the region's Arab and African origin to 40% of all Muslims. The call for jihad on February 11 1914, Ottoman Sultan Ali Dinar Sultan of Darfur, thousands of Sudanese Darfurlu and then sent him to jihad. It then invaded Sudan Irritable British and kept under 40 years of occupation.

Withdraw all the tribes against one another when they were in Sudan.

USED TO CONTROL Darfur SUDAN Westerners are then

To get rid of its dependence on Middle East oil to the United States, oil-rich Sudan and around 15 African countries to control the use Darfur. Supporting separatist movements, especially the Westerners do. Even tribes in the state even urge. Only 15% of Christian population in the southern region even want the establishment of the Christian state. For this purpose, as well as diplomatic initiatives to the region flocked to the incredible number of missionaries they provide. As it is known that 21 years after the care of the problems experienced Christians in the south, this time in Darfur erupted in 2003 was the issue.

OWN DEFENSE OF THE STATE OF SUDAN added to

Basis of events occurring in Darfur is based on the 1970s. Between farmers and shepherds to pasture and water resources on a problem began. Drought occurring in 1980, work was thoroughly mixed. Great migration and small conflicts, the issue has turned into domestic politics material. Conflicts intensify in the years 2000-2003 the great migration began. Westerners and that provoked the declaration of independence on arms groups of the Sudan Government began to defend himself. Increasingly seeking to stop the conflict spreading was founded by Sudan 'Cencevid called' voluntary union with Israel, the U.S. and Western powers backed separatists were fighting for a long time. In the process of around 40 thousand people died. Interestingly by the people killed in clashes in an unfair way to determine the names of his own party in the trial of the Sudan genocide crime States. Western powers, President El Bashir of Sudan and the State were accused of genocide. Around the world operated by Westerners who forget their murders, how much hypocrisy and double standards once again proved that they are in Sudan.

The Court is not to blame DIAGNOSIS OF EL BEŞİR U.S., has DECISION SUPPORT

The other hand, Omar El Bashir, the International Criminal Tribunal for the crime of genocide even if the U.S. does not recognize. Only 53 countries of the world knew before the International Criminal Court in Bosnia, Rwanda, Chechnya, Karabakh, Palestine, Lebanon and 60 years on genocide are so many to be the sound reveals the true face. International Criminal Court President Bashir of Sudan to take the decision to arrest so far, only 2 in Western countries, France and the United States has supported. Arab League countries, the Organization of Islamic Conference, Turkey, China and countries like Iran to oppose the decision.

Whole world write to us that God can not change even if the collected

Islamic Economic and Trade Standing Committee (COMCEC) meeting came to Turkey to join the Sudanese President Omer Hassan El Bashir, the first Turkey-Africa Cooperation Summit also due to arrive in Istanbul and in a press conference, about the genocide claims were rejected. Arms against the state of war is natural, aiming to assure the safety of innocent people who saved their Bashir, 'That person has been killed, mass graves should be had. Where these mass graves? A war between the government and the fact that the rebels, but all over the world like that. Uprising against the government in Sudan who is oppressed, why? This is a double standard, 'he spoke. 'Hopefully in South Sudan to Darfur, as we'll provide the absolute peace' said Bashir, 'the whole world against us is collected even if the writing of God can not harm another' spoke in the form.

Source: time

TürkischDeutsch—Sprache erkennen—AfrikaansAlbanischArabischBulgarischChinesischDänischDeutschEnglischEstnischFinnischFranzösischGalicischGriechischHebräischHindiIndonesischIrischIsländischItalienischJapanischJiddischKatalanischKoreanischKroatischLettischLitauischMalaysischMaltesischMazedonischNiederländischNorwegischPersischPolnischPortugiesischRumänischRussischSchwedischSerbischSlowakischSlowenischSpanischSuaheliTagalogThailändischTschechischTürkischUkrainischUngarischVietnamesischWalisischWeissrussisch EnglischDeutschTürkisch—AfrikaansAlbanischArabischBulgarischChinesisch (traditionell) Chinesisch (vereinfacht) DänischDeutschEnglischEstnischFinnischFranzösischGalicischGriechischHebräischHindiIndonesischIrischIsländischItalienischJapanischJiddischKatalanischKoreanischKroatischLettischLitauischMalaysischMaltesischMazedonischNiederländischNorwegischPersischPolnischPortugiesischRumänischRussischSchwedischSerbischSlowakischSlowenischSpanischSuaheliTagalogThailändischTschechischTürkischUkrainischUngarischVietnamesischWalisischWeissrussisch Wechseln
Übersetzen Sie Webseiten direkt in Ihrem Browser! Google Toolbar herunterladen
Eine bessere Übersetzung vorschlagen

Wir danken für Ihren Vorschlag zu Google Übersetzer.Ihren Vorschlag zur Verbesserung der Übersetzungsqualität werden wir in künftigen Aktualisierungen unseres Systems berücksichtigen. World br 09-11-2009 / 09:07 br Here is the truth el Bashir and Sudan... br Sudan has accused Western nations, the leader of the `genocide` la el Bashir at the destination why? El Bashir `e enemies, you do not have accounts on Sudan? Here Sudan and El Bashir file... br br Sudan President Omar El-Bashir arrived in Turkey to attend the meeting of the COMCEC Turkish and world public opinion has found great resonance. Well, so much to Westerners El Bashir, and allegedly behind the attack is what kind of plans? What is going on in Darfur? Almost half of the population of the Darfur cause mem confused? Christians in the south of the country after the separatist western Africa, this time provoking the biggest Darfur and Sudan as countries from the rich what do they want? Imperialism for 30 years, a great resistance against colonial and Zionist showing Sudan, did you really genocide? That all aspects of Darfur and El Bashir file... br br Mustafa R. Free `reputation file... br br Sudan President Omar El-Bashir' s Islamic Economic and Trade Standing Committee (COMCEC) to come to Turkey to attend the meeting, Turkish and world public opinion has found great resonance. International Criminal Court in Darfur ' war crimes and crimes against humanity committed' claims about the decision to remove the arrest of Sudan President El-Bashir came to Turkey, Turkey-EU relations have resulted in a crisis and crisis President Abdullah Gul ' reputation with hard output was exceeded. Well, so much to Westerners El Bashir, and allegedly behind the attack is what kind of plans? What is going on in Darfur? Here with all aspects of Darfur and El Bashir file... br br COUNTRY OF AFRICA' S BIGGEST br br Sudan, one of Africa' s richest countries. As Africa' s largest country area. 2.5 million square kilometers of land and Turkey have exactly 3 times the size. Regardless, this beautiful African country in 1956, with the world' s most fertile soil. Particularly oil, uranium and copper to have many underground wealth. Sudan, Africa dominance of Western states to hold their head and the Red Sea is also checked. Christians in the south of the country for 21 years that Westerners provoked, now using the Darfur issue in Sudan are attacked. br br 30 YEARS FIGHTING AGAINST Zionism VERİYO br br The resistance movement against the entire African continent to support the Western Sudan, 30 years imperialists, colonialists and Zionists against was a major center of resistance. Especially to Israel to break the Westerners in Sudan for 30 years doing everything from hands are. Western imperialist countries groups in Sudan are against each other and provoke a close relationship with recently established China want this country to pieces. China buys 65% of Sudan' s foreign sales while at the same time is investing billions of dollars into Sudan. This is very disturbing to the Western. br br Darfur YARISI HAFIZ br br 6 million people live in Darfur, oil, uranium, copper and other natural wealth have significant underground. Ottomans in 1821 and connects to more than half of very religious people of Darfur, which is known as mem. 60% of the region' s Arab and African origin to 40% of all Muslims. The call for jihad on February 11 1914, Ottoman Sultan Ali Dinar Sultan of Darfur, thousands of Sudanese Darfurlu and then sent him to jihad. It then invaded Sudan Irritable British and kept under 40 years of occupation. br br Withdraw all the tribes against one another when they were in Sudan. br br USED TO CONTROL Darfur SUDAN Westerners are then br br To get rid of its dependence on Middle East oil to the United States, oil-rich Sudan and around 15 African countries to control the use Darfur. Supporting separatist movements, especially the Westerners do. Even tribes in the state even urge. Only 15% of Christian population in the southern region even want the establishment of the Christian state. For this purpose, as well as diplomatic initiatives to the region flocked to the incredible number of missionaries they provide. As it is known that 21 years after the care of the problems experienced Christians in the south, this time in Darfur erupted in 2003 was the issue. br br OWN DEFENSE OF THE STATE OF SUDAN added to br br Basis of events occurring in Darfur is based on the 1970s. Between farmers and shepherds to pasture and water resources on a problem began. Drought occurring in 1980, work was thoroughly mixed. Great migration and small conflicts, the issue has turned into domestic politics material. Conflicts intensify in the years 2000-2003 the great migration began. Westerners and that provoked the declaration of independence on arms groups of the Sudan Government began to defend himself. Increasingly seeking to stop the conflict spreading was founded by Sudan ' Cencevid called' voluntary union with Israel, the U.S. and Western powers backed separatists were fighting for a long time. In the process of around 40 thousand people died. Interestingly by the people killed in clashes in an unfair way to determine the names of his own party in the trial of the Sudan genocide crime States. Western powers, President El Bashir of Sudan and the State were accused of genocide. Around the world operated by Westerners who forget their murders, how much hypocrisy and double standards once again proved that they are in Sudan. br br The Court is not to blame DIAGNOSIS OF EL BEŞİR U.S., has DECISION SUPPORT br br The other hand, Omar El Bashir, the International Criminal Tribunal for the crime of genocide even if the U.S. does not recognize. Only 53 countries of the world knew before the International Criminal Court in Bosnia, Rwanda, Chechnya, Karabakh, Palestine, Lebanon and 60 years on genocide are so many to be the sound reveals the true face. International Criminal Court President Bashir of Sudan to take the decision to arrest so far, only 2 in Western countries, France and the United States has supported. Arab League countries, the Organization of Islamic Conference, Turkey, China and countries like Iran to oppose the decision. br br Whole world write to us that God can not change even if the collected br br Islamic Economic and Trade Standing Committee (COMCEC) meeting came to Turkey to join the Sudanese President Omer Hassan El Bashir, the first Turkey-Africa Cooperation Summit also due to arrive in Istanbul and in a press conference, about the genocide claims were rejected. Arms against the state of war is natural, aiming to assure the safety of innocent people who saved their Bashir, " That person has been killed, mass graves should be had. Where these mass graves? A war between the government and the fact that the rebels, but all over the world like that. Uprising against the government in Sudan who is oppressed, why? This is a double standard, " he spoke. " Hopefully in South Sudan to Darfur, as we' ll provide the absolute peace" said Bashir, " the whole world against us is collected even if the writing of God can not harm another" spoke in the form

okunmasi lazim bir yazi gonderen besir demir
Murphy’nin savaş kurallarına göre savaşı çıkarmak mühim. Başladıktan sonra ''yahu biz niye savaşıyoruz? '' diye soracak insan sayısı sıfırın altına düşer. Kuyuların birinci kuralı'na gelince Cemal Demir'in yazısını tıklıyoruz

ABD’de de bile pek çok kişi bilmez ama ABD ve İngiltere bir değil iki kere savaştılar. Yaşıtlarım ve ağabeylerim (kim bilir belki ablalarım da) birinci savaşın detaylarını nizami insan, düzgün adam Çelik Blek’ten öğrendik. İkinci savaş ise ABD’nin bağımsızlık ilanından 32 sene sonra 1812’de başladı.

Aslında İngiltere ve Fransa, Kanada’daki çıkarları için savaşıyordu. İngilizlerin, Fransız limanlarına girip çıkan Amerikan gemilerini tacizleri, aramaları savaşa sebep oldu. Bazı tarihçiler bu savaşa “iletişim eksikliği savaşı” diyor.

Çünkü Amerikalıların savaş ilanında sadece 2 gün önce, Britanya Krallığı ABD ile aralarında anlaşmazlığa sebep olan donanma kanunlarını değiştirdiğini ilan etmişti zaten. Ama bu ilan ABD başkenti Washington DC’yi etkisi altına alan çığırtkan bir grubun sebep olduğu gürültü içinde duyulmadı bile. Ve böylece ABD ve İngiltere 3 yıl boyunca boşu boşuna savaşa tutuştu.

Murphy’nin savaş kurallarını bilirsiniz. Bir kere savaşı çıkarmak mühim. Başladıktan sonra zaten “yahu biz niye savaşıyoruz? ” diye soracak insan sayısı sıfırın altına düşer. İngilizler, Beyaz Saray’ı yerle bir etti. Sonra 3 yıl sonra anlaşma imzalandı ve bu savaş unutulmaya terkedildi. Zaten bugün “forgotten war (unutulmuş savaş) ” diye anılıyor.

Ama işte size ihbar etmek istediğim çığırtkan grup unutulmadı ve siyaset terminolojisine adlarını kurşuni harflerle yazdılar. Dönemin ABD Kongresinde Kentucky milletvekili Henry Clay liderliğindeki bir grup politikacıdan oluşan bu grup, “war hawk (savaş şahini) ” diye anılmaya başlandı.

Kendisi de Kentakili olan tarihçi Clement Eaton’ın, “1812 savaşının çıkmasında başka herkesten daha fazla sorumlu” diye andığı Clay, savaş çığırtkanlığı yaptığı dönemde 32 yaşındaydı. Dahası “şahinlerin” nerdeyse tamamı Kongrenin gençleriydi.

Tamamı 33 yıl öncesine kadar İngiltere ile savaşmışlardan oluşan ihtiyar Kongre üyeleri ise sorunun diplomatik yollarla çözüleceğine inanıyorlardı. ABD’nin güney eyaletleri ile o günlerde Batı sınırını oluşturan bugünkü “midwest” eyaletlerinden gelen şahinlerin, “İngiliz donanmasının ABD’nin onurunu çiğnediği” iddiası, savaş isteklerinin tek sebebi değildi. Özellikle batı eyaletlerinden olan “hawkish” grup, İngilizlerin, batıdaki Amerikalı yerleşimcilerle çatışan “Kızılderilileri” desteklediğini iddia ediyor ve ABD’nin ‘İngiliz Kanada’sını işgal ederek bu tehdidi “kökten çözmesi” gerektiğini savunuyorlardı.

Kongre’deki bu “savaş çıksın her şey fıstık gibi olacak” güruhuna en ciddi muhalefeti gösteren John Randolph of Roanoke oldu. İşte bu Randolph abimiz, durdurmak için çok mücadele ettiği ama başarısız olduğu bu güruha “war hawk (savaş şahini) ” adını takan ilk insan oldu. “Sen de herkese abi diyorsun” diye söylenenleriniz olacak. “Bu Randolph abi bildiğiniz gibi değil, izah edeyim” diyecem, ama bu kez de aynı heyetin, “mevzuyu çok dağıtıyorsun, sadetle aranda onulmaz bir sorun mu var? ” çıkışması gelecek.

Politikaya “şahin” ibaresini katan Müslüman

Randolph abimi bir başka mektupta etraflı anlatma vaadiyle kısaca diyeyim o zaman. 2006 senesinde Minnesota’dan milletvekili seçilen Keith Ellison’ın “Amerikan Kongresinin ilk Müslüman milletvekili” ilan edildiğini hatırlar ilgililer. O günlerde bazı Amerikalı tarihçiler enteresan bir bilgiyi sakladıkları raflardan indirip orta yere koydular. “Ellison ikinci Müslüman” dediler. O tarihçilere göre ABD Kongresinin tarihteki ilk müslüman üyesi işte bizim Randolph abi.

Episkopalyan bir ailede doğan, ve bende fevkalade samimi bir adam izlenimi bırakan Randolph, gençliğinde haçlı savaşları tarihini okurken tanıdığı “Muhammedileri” bir de “hilali” pek sevmiş ve Müslüman olmuş. Bazı tarihçiler ise “Müslüman olsa da hayatının son deminde yeniden Hıristiyanlığa döndü” diyor.

Bu mektubu okuyan bazı tarihçilerse “şimdi bunun ‘şahinlerle’ konunla ne ilgisi var? ” diyor. Haklılar. “Şahin” ifadesini siyasi literatüre kazandıran bir Müslüman politikacıydı diyeyim ve “tavuk yürekli şahinlere” geleyim.

Savaş olsun ama ben içinde olmayayım

Amerikan siyasi literatüründe yaklaşık 25 yıldır bir de “chickenhawk” tabiri var. “Chicken” tavuk demek. “Hawk” ise şahin. Savaşların ve savaş politikalarının ateşli savunucu olduğu halde hayatı boyunca tek bir kere savaşa katılmamış ya da askerlik çağında askerden kaçmış bürokrat, politikacı ve siyasi yorumculara “chicken hawk” deniyor. “Tavuk yürekli şahin” de diyebiliriz, “şahin kılıklı tavuk” da� Bu arkadaşlar mevzuya “vatan”dan” girip, “Mississippi’den çıkarlar. “Kan dökmeden”, “bazı canlar yere düşmeden” hiçbir mesele çözülmeyeceğini hararetle savunurlar. Ama işte gel gör ki o akacak kan illaki kendi kanları ya da yakınlarının kanları değildir.

Vietnam kaçkınlarının savaş fetişi

11 Eylül, ABD savaş lobisine ve şahinlere rüyalarında göremeyecekleri kadar güzel bir zemin hazırladı. Müthiş bir savaş tamtamı çalmaya başladı. Savaşa karşı çıkan Demokrat politikacılar ya da liberal aydınlar, “korkaklıkla, vatan hainliğiyle, terörist severlikle, Arapçı olmakla” suçlandılar. Ve bu tartışmalarla 2004 başkanlık seçimine gelindi. Bush, Cheney ve diğer “vatansever” tayfanın iki yüzlülüğüne karşı “chickenhawk” o günlerde epey popüler bir ifade haline geldi. Niye iki yüzlülük?

Bir kere bu savaşçı tayfanın nerdeyse hiçbiri askerlik yapmamış ya da ülkesi için savaşmamıştı. Diyeceksiniz ki ABD’de askerlik mecburi değil. Buna da gelecem ama önce askerliğin mecburi olduğu bir döneme Vietnam Savaşına gideyim. Savaş karşıtlarını biliyoruz. Onlara Vietnam savaşına karşıydılar ve haklı olarak o savaşa gitmeyi reddettiler. Peki ya o günün askerlik çağındaki bugünün savaş şahinleri?

ABD’yi 1990’lın ortalarından beri yöneten politikacı, bürokrat ve yargıçların” çoğunluğu Vietnam savaşı sırasında askerlik çağında olan ve çıkarılan yasalar sebebiyle askere gitmesi zorunlu kişilerden oluşuyor. Gel gör ki “gençleri savaş gönderip cesetleri üzerinden vatanseverlik yapan” Cumhuriyetçi tutucu tayfanın nerdeyse bütün temsilcileri, ne tesadüf Vietnam savaşından bir şekilde kaçmayı başarmış.

Askerlik yapan bir George Bush var o ise kudretli babasının torpiliyle Texas’ta evinin karşısındaki birlikte yapmış askerliğini. Trajik olanıysa, Vietnam Savaşından sonra George W Bush’a da “takdirname” verilmiş. “War President” George W Bush’un diğer 3 erkek kardeşi de ABD için ne askere gitti ne de savaşa... Tabi hiçbirinin oğulları da Irak’a gitmedi...

Yanında “savaş” demekle, önünde limon yemenin ağzında aynı etkiye sebep olduğu Cheney, okulunu mazaret göstererek ve bin bir türlü katakulle ile yırtmış Vietnam’a gitmekten. Peki bugünlerde önüne geleni vatanı satmakla suçlayan, Amerikanın iç eyaletlerinde yaşayan garibanlara gidin ülkeniz için ölün çağrıları yapan ve sırf bu gürültüsüyle korkunç bir servetin sahibi haline gelmiş Cumhuriyetçi yorumcu Rush Limbaugh mu Vietnam’a gitti? Hayır o da askerden kaçtı o dönemde. Kendisi kadar Cumhuriyetçi fanatik kardeşi David Limbaugh’nun da vatan için savaşmaktan daha mühim işleri oldu hep. “Vatan kurtarıcılığı” edebiyatından milyoner olmuş bir başka tutucu tv yorumcusu Bill O’Reilly mi savaşa gitti? Hayır o da kaçtı Vietnam’dan ve tüm savaşlardan. DrudgeReport adlı bloguyla savaş çığırtkanlığı yapan ve Obama’yı Amerika’yı satmakla suçlayan Matt Drudge mı gitti? Hayır o da kaçımış. Zenginler listesi sahibi muhafazakar yayıncı Steve Forbes mu? O da kaçtı.

Neoecon ideolojinin kurucularından birinin oğlu olan vatansever neocon Bill Kristol mu savaşacaktı Vietnam’da? Elbette hayır. Peki ya savaşa karşı olan herkesi “Hıristiyan düşmanı” ilan eden Evanjelik rahipler Jerry Falwell ve Pat Robertson? Şüphesiz onların da kanı vatan için akmayacak kadar değerliydi.

Peki, “çakma vatanseverlik” üzerine kurulu iki demagojik seçim kampanyası ile Bush’a seçim kazandıran Karl Rove? Elbette Vietnam’a gitmemenin yolunu bulacak kadar da zekiydi. Paul Wolfowitz, asker kaçağı. Richard Perle, asker kaçağı. Douglas Feith, asker kaçağı. Eliot Abrams, asker kaçağı. Ari Fleischer, asker kaçağı. John Bolton, asker kaçağı. Irak Savaşı sürecindeki vatanseverlik edebiyatı mezeli ırkçı konuşmalarıyla kaç defa midemi ağzıma getiren eski New York valisi George Pataki mi? O da Vietnam’dan kaçmayı başrdığı gibi hayatı boyunca vatani görev için gönüllü olmayanlardan. Tek tek yazmaya gerek yok. Kongre’deki Cumhuriyetçi önderlerin nerdeyse tamamı da Vietnam ve askerlik kaçkını. Amerikan Yüksek Mahkemesinin Cumhuriyetçi üyelerinin tamamı Vietnam ve askerlik kaçkını. Mahkemede zaten askerlik yapan tek üye, en solcu üye olarak damgalanan John Paul Stevens.

Geçtiğimiz yıl başkanlık yarışı sırasında bu konu yine gündeme geldi. Cumhuriyetçi başkan aday adaylarından bir tek John McCain Vietnam’a gitmişti. Ama gel gör ki adaylar içinde de partide de en ılımlı isim oydu. Mide bulandıran politikacı tipine örnek ver deseniz bir saniye düşünmeden aklıma gelecek iki isim olan Mitt Romney de, eski New York belediye başkanı Rudolph Giuliani de ülkelerinin onlara en ihtiyaç duyduğu günlerde kaçmayı başarmışlardı. Ama işte gel gör ki, “daha fazla savaş, daha fazla ölüm” naralarıyla dolu bir başkanlık kampanyası yürüttüler.

Enteresan olanı 2004 yılında aday olan Demokrat John Kerry bir “savaş kahramanıydı”. Ülkesine dönüşte ulusal kahraman ilan edilmişti. Ama gel gör ki savaş kaçkını Dick Cheney, bu savaş kahramanının, “başkomutanlık” yapacak ehliyete sahip olmadığını ilan edebiliyordu. Hem asker kaçağı, hem zeytinyağı� Demokratların geçen yılki adayları Barack Obama Vietnam savaşı sırasında 8 yaşındaydı. Ama diğer Demokrat aday adaylarının hepsi Vietnam savaşına da katılmış ve askerlik yapmıştı. Vatan sevgisinden gözlerine uyku girmeyen Cumhuriyetçilere sorsan bu Demokratların hepsi vatanseverliği şüpheli Arap aşıklarıydı.

Peter Lorenzo, Sacramento Bee gazetesinin 31 Mart 2002 tarihli nüshasında bu “tavuk yürekli şahinleri” şöyle anlatıyor: “Öyle görünüyor ki bu tavuk-şahinler yine işbaşında. Vakti zamanında savaşa gitmek ya da hatta sadece askere gitmek bile sözkonusu olduğunda tavuklaşanlar, bugün başkalarını ölmeye ve öldürmeye gönderebilmek için çırpınan orta yaşlı şahinlere dönmüş”.

Neden hep fakir ailelerin çocukları ölüyor?

Savaşı bilen bunun video oyunu olmadığını, gencecik insanların gerçekten öldüğünü, gerçek acılar yaşandığını gerçek gözyaşları döküldüğünü bilir. Son 8 yıldaki tüm savaş tamtamları boyunca Cumhuriyetçi cephede - tüm günahlarına rağmen � en ılımlı ses, emekli genelkurmay başkanı Collin Powell oldu. Bugünlerde esaslı bir özeleştiri sürecinden geçen Powell, Irak Savaşında “fena halde kullanıldığını” anlayınca ve zaten Neoconlarla mücadelesi taşınamaz hale geldiği için, ikinci Bush yönetiminde görev almamıştı. “My American Journey” adlı otobiyografisinin 148’nci sayfasındaki bir cümlesini okumamış olanlarla paylaşmak istiyorum: “Birçok muktedirin çocuğunun, savaşa gönderilmek yerine düzenli şekilde sadece yedeğe yazılmasını ya da en fazla eyaletlerdeki Ulusal Muhafız birliklerine yerleştirilmesine çok kızgınım. Vietnam Savaşının birçok trajedisi içinde, benim, bütün Amerikalılar eşit yaratılmıştır ve kanun önünde eşittir idealimi en fazla yaralayan bu çiğ ayrımcılığın darbesi olmuştur”.

İnternette istatistikleri var. Vietnam Savaşını bir kenara bırakın. Irak ve Afganistan Savaşlarında ölen ya da savaşan Amerikalıların gelir ve istatistik durumlarına bir bakın. Tamamı en fazla orta gelirli ailelerden. Çoğunluğu Amerika’nın iç eyaletlerindeki fakir ve eğitimsiz ailelerin çocukları. Ya da New York Los Angeles gibi metropollerin varoşlarındaki Hispanik ve zenci ailelerin çocukları.

Demokrat Partili gençlik organizasyonları, savaşperest Cumhuriyetçi gençlik önderlerinin tam listesini yayınlamışlardı iki sene önce. Irak’la savaşa girelim diye yeri göğü inleten bu yüzlerce milliyetçi gençlik önderinden hiçbiri askere katılmayı düşünmüyordu. “Eliniz tutuyor, askerlik çağındasınız. Neden bu kadar savunduğunuz savaşa gitmiyorsunuz, orduya katılmıyorsunuz? ” sorusuna içler acısı cevaplar vermiştiler. “Burda işimin başında ürettiğim para ve ödediğim vergiyle savaşan kardeşlerime ekonomik kaynak yaratıyorum” gibi � afedersiniz- böğürtücü bir vatansever retorik yapanı bile vardı.

“Kimin oğlunu şehit olmaya gönderiyorsun? ”

Lafı çok uzattım ama Neocon ödlek şahinlerle, bizim bir kısım ulusalcımız arasındaki benzerlik sadece dünya zihniyeti ve usülle sınırlı değil galiba. Üslup da nerdeyse tıpatıp bir örnek. Durup dururken bu “chicken hawk” mektubunu yazmadım elbette. Türkiye’deki açılım tartışmaları içinde belki en acınası en çiğ açıklama olarak gördüğüm CHP milletvekili Onur Öymen’in sözleri üzerine yazıyorum.

Diplomat emeklisi olan bu beyefendi, hükümetin teröre artık bir şekilde son verme çabalarına karşı çıkarken, “para harcamaktan kaçmayız, şehit vermekten sakınmayız” gibi bir laf etmiş. Oral Çalışlar, “Kimin parasını veriyorsun, kimin oğlunu şehit veriyorsun” diye çıkıştığı önemli bir yazı yazdı bu acınası şahinliğe. “Bu şehit verilecek oğullar patates tarlasında mı yetişiyor?

Madem çözüm bu kadar basitse, politikaya ihtiyaç yoksa, neden milletvekili maaşı alıyorsunuz? ” diye sormayacam. Ama, eğer bu muhteşem şahinliği yetiyorsa, terörle mücadeleye harcadığımız yüz milyarlarca doların ve cömertçe daha da harcamamız gerektiğini savunduğu yüz milyarlarca doların kime gittiğinin bir listesini çıkarır da payına ölmek düşen vatan evlatları da bu vesile ile sonu gelmez terörle mücadelelerinin kimleri zengin ettiğini öğrenir.

Onur Öymen sanıyorum, evlat acısı yaşayan hiç kimseden, ne şehit annelerinden ne de terörist annelerinden de oy beklentisi kalmamış bir partinin üyesi olmanın lüksü ile, başkalarının evlatlarının canı hakkında bu kadar rahat konuşabiliyor.

Öymen, bizden Türkiye’nin şu andaki terörü bitirme çabalarına karşı çıkmamımızı istiyorsa akan kanı durduracak bir başka çözüm ilan etme borcuyla yükümlü. Yok eğer çözümü yoksa ve “İç Anadolulu gariban çocuklarla Güneydoğulu gariban çocukları ölmeye devam etsin” diyorsa, gencecik yaşında milyar dolarlık projelere imza atan işadamı genç mahdumunu da güneydoğuya göndermeli ki sözlerinin bir anlamı olsun. Kimse ne aklını ne de canını peynir teknesinde bulmadı bay Öymen. Parası olsa da olmasa da diploması olsa da olmasa da herkesin canı da sizin evladınızınki kadar tatlı.

Aklıma, 1990’lı yılların başında her gün 10’ar 15’er şehidin haberinin geldiği günlerde, “Bir ölür bin göndeririz” diye demeç veren genelkurmay başkanımız geldi. Paşamın bu şekilde esip gürlediği günlerde pek sevgili mahdumu Uludağ barlarında Ankara gece hayatında manken sevgilileri, dövdüğü adamlarla, sosyetik sansasyonlarıyla medyadan hiç eksik olmuyordu? Şüphesiz “gönderilecek binlerin” arasında o olmayacaktı. Yasadışı çetecileri savunurken, “vatan için kurşun atan da kurşun yiyen de şereflidir” sözünü kullanan başbakanımızın oğlu evinin karşısında askerlik yapıyordu. Neden olduğu bilinmeyen bir kararla bir anda yüzbinlerce gencin askerlik süresini 3 ve 5 ay uzatan Milli Savunma bakanımızın oğulları da ya çürük çıkmıştı ya da yolsuzluk haberlerine konu olmuştu.

Geçenlerde bir gazete, iki defa manşetten, bürokrat çocuğu “torpilli askerlerin” ya “çürüklerin” listesini yayınladı. Resmen yalanlanmadı bildiğim kadarıyla ama kimse de konuşmadı bu konuyu bir daha. Yine aklıma Türkçülük fedaisi asker kaçağı Sedat Peker ve onu sahte çürük raporuyla askerlikten koruyan bugünlerde tutuklu vatansever generalimiz geliyor.

Aklıma, Tunceli Milletvekili Sinan Yerlikaya’nın, “PKK’da hiçbir zengin Kürtçünün oğlunun ölmemesi” ile ilgili sözleri geliyor. Gazetecilere çakma röportajlar vermek dışında dağ kamplarına yolu düşmeyen kudretli PKK’lılar geliyor. Bir şekilde PKK’ya katıldığı halde, çatışma alanlarına gönderilmeyip güvenli kamplarda yaşayan önde gelen aile yakını “torpilli gerillalar” geliyor. Sosyalist olduğunu söyleyen PKK’nın tavuk yürekli şahinleri, Türkiye Cumhuriyetine tehditler savururken, “savaşın şiddetini yükseltiriz, kan dökeriz, can veririz” diye naralar attıklarında elbette, kendilerinden değil, ölmekten öldürmekten başka birşey bilmelerini istemedikleri gariban Kürt çocuklarından söz ediyorlar.

Bu noktada şunu vurgulamak isterim. Bunca lafı AKP’yi savunmak için yazmıyorum. Bu hayati tartışmaya öfke yerine sağduyu, şarlatanlık yerine samimiyet, fanatizm yerine basiretin yön vermesine hizmet eder ümidiyle yazıyorum.

Bir kuyunun içindeysen kazmayı bırak

Terörle mücadele eden tek ülke Türkiye değil. Dünyada yığınla tecrübe var. Ve bugünlerde ABD’de “terörle mücadele” kavramı, konsepti, stratejisi, taktiği, anlamı ve felsefesi üzerinde son derece ufuk açıcı tartışmalar yapılıyor, makaleler kitaplar yayınlanıyor.

Bir tanesini “terör nasıl bitirilir? ” diye kafa yoran yetkili yetkisiz herkese özellikle öneriyorum. Tarihçi profesör Stanley Weintraub’un Woodrow Wilson Merkezince yayınlanan Wilson Quartely dergisinin bu yılki yaz sayısında yayınlanan “The First Rule of Holes (Kuyuların birinci kuralı) ” başlıklı makalesi.

ABD bağımsızlık mücadelesi sırasında İngiltere’nin yaptığı hataları anlatan Weintraub, Afganistan ve Irak’taki “terörle mücadele” politikasının ABD’yi ne tür felaketlerle yüzleştirebileceğini çok etkileyici şekilde gözler önüne seriyor. Bunun detaylarını bir başka mektuba havale edeyim ama iki cümle çok çarpıcı. “Britanya imparatorluğunun en büyük hatası, mutlak zaferden başka hiçbir stratejisinin olmamasıydı.”. Ve diğer cümle: “Kral 3. George, başarısızlıktan ancak yıllar sonra kuyuların birinci kanununu hatırlayabilmişti: Eğer birine düşmüşsen kazmayı bırak.”

Terörizm kör bir kuyudur. İçine düştüyseniz, kuyunun kökünü kazımaya çalışmak kadar büyük bir hata olamaz. Kök kazıma istikametinin çıkışı yoktur. Her geçen dakika daha içinden çıkamaz hale gelirsiniz. Farkettiğinizde çok geç olabilir.

besir demir bremen mardin iskenderun
next next star

Adı: besir demir antoloji.com
__MaRDiNDe_ÇeKiLeN_DiZiLeR_BiZiM_KüLTÜrÜmÜzÜ_YaLNLıŞ_YaNSıTıYo_DiYeNLeR__
Kategori:
Kuruluşlar - Gönüllü Kuruluşlar
Açıklama:
biz kültürümüzün yanlış gösterilmesini istemiyorzzz...
bunlara sessiz kalmayacağızz...
tarih harikası şehrimizin ve kültürümüzün töre olaylarıyla kirletilmesini türk halkını yalan yanlış diziler ve filmlerle tanıtılmasına sessiz kalamayacağız...

MARDİN

GENEL BİLGİLER

Yüzölçümü: 12.760 km²
Nüfus: 1.154.418 (1990)

İl Trafik No: 47

Mardin, mimari, etnografik, arkeolojik, tarihi ve görsel değerleri ile zamanın durduğu izlenimini veren Güneydoğunun şiirsel kentlerinden biridir. Mardin'de, farklı dini inanışlar paralelinde, sanatsal açıdan da tarihi değeri olan camiler, türbeler, kiliseler, manastır ve benzeri dini eserler barındırmaktadır. Mardin, İpek Yolu güzergahında olup, 5 han ve kervansaray mevcuttur.

İLÇELER:

Mardin ilinin ilçeleri; Dargeçit, Derik, Kızıltepe, Mazıdağı, Midyat, Nusaybin, Ömerli, Savur ve Yeşilli 'dir.

Kızıltepe: Kızıltepe Mardin'in güneybatısında yer alır. Artuklu ihtişamını yansıtan Ulu camii, Taşköprü, Tarassut Kulesi Şahkullubey Kümbeti, Harzem Harabeleri günümüze kadar ayakta kalan tarihi hazinelerdir.

Mazıdağı: Sümerler devrinden beri mesken olduğu tahmin edilir. 50 metrelik bir tepenin üstünde bulunan Dermetinan Kalesi, Sultan Şeyhmus, Pir Hattap Türbeleri önemli ziyaret yerleridir. Zambırhan ve Asrihan iki mağaraları Taş Devrinden kalmadır.

Midyat: Mardin'in bu çok önemli ilçesi gümüş işçiliğiyle ünlüdür. El sanatları açısından önemli bir yöre olan ilçe turistik açıdan oldukça çekicidir. İlçenin 18 km. doğusunda bulunan Deyrulumur Manastırı M.S.397 yılında inşa edilmiştir.

Nusaybin: Dünyaya ışık tutacak Medeniyetler tarihine yeni bir sayfa açacak Gınnavas Höyüğü buradadır. Morin Şehir Kalıntısı, Morin Kalesi, Dimitros Kalesi, Mor Ambaham Manastırı, Yeni Kale, Şirvan Kalesi, Mor Yakup Kilisesi ve kilisenin 5-6 metre derinlikte bulunan zemin katta Mor Yakup Mezarı, Mor Evgin Manastırı, Mor Yuhanna Kilisesi, Üzüm suyu kanalı, Selman-i Pak, Şeyh Ali Tepesi, Pir Kemal Türbesi, Arap Kışla, Bağdat Köprüsü, Tak-ı Zaferin önemli tarihi yerlerdir. Zeynel Abidin Camisi, Hz. Muhammed' in 13. torunlarından olan Zeynel Abidin ve onun kız kardeşi Zeynep'in türbelerinin bulunduğu ilçenin en önemli camisidir.

Ömerli: Asurlar, Persler, Romalılar, Bizanslılar ve Türk İslam Devletlerinin hakimiyetlerinin bıraktığı antik değerler, Ömerliyi zengin kültür merkezi kılmaktadır. Fafah Kalesi, Beşikkaya Harabeleri, Göllü Harabeleri ve merkezde bulunan Kilise Harabeleri görülmeye değerdir.

Yeşilli: Mardin merkezinin kuzeydoğusunda yer alan Yeşilli, doğanın cömertçe oluşturduğu yemyeşil bir vadinin içinde mesire yerleriyle ün salmıştır. Romalılar devrinde yapılmış su kanalları, çeşmeler, bentler ve değirmenler görülmeye değerdir.

Bolgenin bereketli hilalin (mumbit hilal) icinde yer almasi nedeniyle arkeolojik arastirma sonuclarina gore M O 10000 li yillardan gunumuze kadar kesintisiz yerlesim yeri olmustur Hurrilerle baslayan tarihsel surec Hitit Asur Pers Buyuk İskender Seleukoslar Partlarla devam eder Roma imparatoru Septimus Severus doneminde Nusaybin koloni statusu kazanmistir Daha sonra imparatorlugun dogudaki uc garnizon kenti olmustur (195yilinda) Yuksek rutbeli ve iyi gelirli askeri birligin varligi yollarin guvenligin saglamis kentte ticareti gelistirmistir Bolge Roma ve Sasani cekismelerine ev sahipligi eder Bizans doneminde imparator Konstantin Mardin de kiliseler ve kaleler yaptirir 5 yy a gelindiginde Suryani Ortodoks Kilisesi Roma Ortodoks Kilisesinden kopar 639 640 yillarinda bolge Araplarin eline gecer Ancak Mardin ismine tarihte ilk defa M S IV yy Romali tarihci Ammianus Marcellinus yazmis oldugu kitapta “Maride” olarak sozeder Bolge daha sonra Emevi Abbasi Hamdaniler Buveyhiler Mervaniler sonra Selcuklularin bir kolu olan Artuklular Karakoyunlular Akkoyunlular Safeviler ve Osmanlilarin eline gecer Mardin onemini ve baskent olma ozelligini Artuklularla birlikte yasamistir Mardin isminin nereden geldigi konusunda cesitli rivayetler bulunmaktadir Suryaniler kale anlamina gelen mardin ve kaleler anlamına gelen merdin demislerdir Mardin e Bizans Arap Ermeni Osmanlilar doneminde yine benzer isimler verilmistir Ancak Mardin kent merkezinde daha eski kulturlere ait izler saptanamamistir Bu nedenle Mardin in arkeolojik belgeler dogrultusunda ilk defa nezaman kuruldugu soylemek mumkun degildir Gunumuzde Mardin deki gorkemli mimari eserlerin cogu Artuklular ve 18 20 yy ait yapilardir Mardin batida Sanliurfa kuzeyde Diyarbakir ve Batman Kuzeydoguda Siirt Doguda Sirnak İlleri Güneyde ise Suriye ile sinirli olan kenti ayiran 1450m yuksekligindeki esiklerden birinde onunde yer alan Mezopotamya (iki nehir arasi) Ovasina hakim bir kesimde kurulmustur Yore eski donemlerde batı dogu ve kuzey guneyi birbirine baglayan ticari ve askeri yollar uzerinde yer alan ve Bagdat Musul Diyarbakir kervan yollari uzerinde bir konaklama yeri ve merkez olarak cok zengin ve hareketli bir yasama sahne olmustu Mardin kalesi Mezopotamya ovasina hakim yuksekce bir yere M S IV yy yapilmis olabilecegi dusunulmektedir Ancak kaynaklardan M S 975 976 yillarinda Hamdaniler tarafindan tekrar yapildigi bilinmektedir Kale daha sonraki donemlerde bir cok kez kusatilmis ve tadilat gectigini kaynaklardan ogreniyoruz Kalede tarihte bircok dini ve sivil mimariye ornek olusturacak guzel ve anitsal yapilar bulunmaktaydi Ancak gunumuzde bu yapilarin tahrip oldugu ve bir kismi toprak altinda kalmis oldugu gozlemlenmektedir Bu nedenle Mardin tarihi ve turizmi acisindan son derece buyuk bir kayba neden oldugunu anlasilmaktadir

MARDİN'İN TARİHİ

Mardin,Mimari,Etnografik,Arkeolojik,Tarihi ve görsel değerleri île zamanın durduğu izlenimini veren Güneydoğunun şiirsel kentlerinden biridir. Bölgede yapılan kazılarda MÖ.4500'den başlayarak klasik anlamda yerleşim gören Mardin; Subari, Hurri, Sümer, Akad, Mitani,Hitit,Asur,İskit,Babil,Pers,Makkedonya,Abgar,Roma,Bizans,Arap,Selçuklu, Artuklu ve Osmanlı dönemine ilişkin bir çok yapıyı bünyesinde harmanlayabilmiş önemli bir açık hava müzesidir. Şehirde bilimsel kazı yapılacak pek çok önemli alanı vardır. Bunun sonucunda şehrin tarihinin daha iyi ortaya konulması imkanı yaratacaktır.

Mardin'in ne zaman ve kimler tarafından kurulduğu kesin olarak bilinmiyorsa da kuruluşu eski yakın doğu tarihine göre Subariler zamanına kadar dayanmaktadır. Alman Arkeologu Baron Marva Oppenheim'in 1911-1929 yılları arasında yaptığı kazılardan elde edilen sonuçlara göre: Subariler'in Mezopotamya da (MÖ.4500- 3500) yaşadıklarını bu tespite sebep olarak da Sümer ve Babil katları arasında buldukları kiremitleri göstermiştir. Gırnavaz örenyerinde 1932 yılında başlayıp 1991 yilina kadar sürdürülen Arkeolojik kazı ve araştırmalar sonucunda Gırnavaz'ın MÖ.4000'den M.Ö 7. yüzyıla kadar sürekli olarak yerleşme alanı olduğu anlaşılmaktadır.MÖ.4000 sonlarına tarihlenen Geç Uruk Devri, Gırnavaz kalıntılarının en alt kültür tabakasını oluşturmaktadır.Bu Kültür tabakasının üzerinde yer alan Er Hanedanlar Devri Mimari tabakaları daha çok ölü gömme adetleri açısından araştırılmış ve değerlendirilmiştir. Tespit edilen mezarlara göre ölüler bu devirde eski Mezopotamya geleneklerine göre açılan çukurlara dizler karınlarına çekik olarak yatırılmakta daha sonra yakılan hafif ateşle manevi temizlik sağlanarak dünyevi ilişkiler kesilip çukurlar kapatılmaktadır.Mezar içinde şahsi eşya olarak metal silahlar, Metal süs eşyaları ve mühürler kült ve seramik kap örnekleri çok sayıda tespit edilmiştir.

Sümer Kralı Lugarzergiz MÖ.2850 yılında Akdeniz'e kadar uzandığı seferinde Mardin'i hükmü altına almıştır. Şehircilik,sulama ve tarım alanında ileri bir seviyeye ulaşan Sümerler, geniş fetihler sonucu güçlerini kaybedince 30 yıl sonra Mardin'i Akadlar'a bırakmışlardır (MÖ.2820) . Akadlar,MÖ.2500 yıllarında Sümerler'le anlaşarak Akad-Sümer Devletini kurmuşlardır. Prof..Dr Ekrem Memiş'in 'Eski Çağ Türkiye Tarihi' adlı kitabında: 'Mezopotamya'da büyük imparatorluk vücuda getiren Sami Kökenli Akadlar'ın vesikalarından anlaşıldığına göre,MÖ.3000 sonlarında Mardin Merkez olmak üzere Güneydoğu Anadolu bölgesi ile Kuzey Mezopotamya'daki Musul ve Kerkük dolaylarında Hurriler adı ile anılan bir kavim oturuyordu' diye yazar. Mardin,MÖ.2230'lu yıllarda Elam şehri oldu. Amuri ailesinin altıncı ferdi olan Hamurabi, Sümer topraklarınıı Babil'in idaresi altına alınca bu kez de Babil Devleti'ni kurmuş, ardından Yukarı Mezopotamya'ya saldırınca Mardin'i istila ederek topraklarına katmıştır.(MÖ.2200-1925) .

MÖ. 1925 yıllarında Mardin'i işgal eden Hititler bir vıl sonra şehri terketmişlerdir. İran dolaylarından gelen Ari Irkından Midiller, Mardin ve çevresini ele geçirmiştir. 500 yıl hüküm süren Midiller bilinmeyen bir sebepten Mısır'lılara vergiye bağlanmışlar ve bir Midil prensesini de Mısır Firavunu île evlendirmişlerdir. MÖ. 1367 yılında Midiller arasında iç savaş çıkmış, bunu fırsat bilen Asur Kralı Asuri Balit Mardin ve çevresini topraklarına katmıştır. MÖ. 1190'da Anadolu'dan gelen bazı Ari ırk kavimleri Mardin'i almışlardır. 60 yıl sonra I.Tıplalpalasır, Sincar, Nusaybin ve Mardin'den geçerek 20 bin Maşiki kuvvetinin Koruduğu Kemecin'e' saldırıp onları yendikten sonra Mardin ve çevresini tekrar ele geçirmiştir. MÖ.1060'da I.Asurnasırbal zamanında Hititler birleşerek Gılganuş yakınlarında Asurlular'ı yenmişlerdir.Asurluların tekrardan kuvvetlenmeleri üzerine, Mardin Asur hakimiyetine girmiştir.MÖ.800 yılına kadar Asurluların elinde kalan Mardin daha sonra Urartu Krallığı egemenliğine geçmiştir.Urartu Kralı Mimes zamanında Mardin 50 yıl Urartu idaresinde kalmıştır.

MÖ.612 yılına kadar Sityaniler,MÖ.618 yılında ise İran'dan gelen Midiler buraları ele geçirmiştir. MÖ.335 yıllarmda Büyük İskender Mısır'ı aldıktan sonra Mezopotamya'ya gelerek İran'a gitmek için Mardin'den geçer. Buraları da istila eden İskender'in MÖ.323 yılının 28 Mayıs'ında Babil'de ölümünden sonra komutanları arasında devlet pay edilir ve Mardin doğu bölümünde kaldığı için Nikanır denilen General Slevkos'un payına düşer. (MÖ.311) MÖ. 131'de Mardin ve çevresi Urfa Krallığı (Abgarlar) topraklarına katıldı. MS.249'da Roma Hükümdarı Filibos saltanatının 5.yılında bir isyan başlatıp IX. Abgar'ı memleketten kovmuştur. Şehrin Valiliğine de Hapsioğlu Uralyonos tayin edilmiştir..Bu arada Mardin'de Urfa'ya bağlı olduğu için Roma egemenliğine girmiştir. MS.250 yılında Dakiyos, Pers ülkesini zaptetmiştir.Bu sırada tahribat gören Nusaybin'i onarmıştır. 330 yılında ateşe ve güneşe tapan Şad Buhari isminde bir kral Mardin Kalesinde rahatsızlığı nedeniyle kalır. Kalede kaldığı süre içerisinde iyi olunca kendisine kasır yaptırıp 12 yıl boyunca burada yaşar. Daha sonra Kral, memleketi Pers'ten birçok asker ve sivil getirip onları Mardin'e yerleştirir.442 yılına kadar getirilen insanlar vasıtasıyla şehirde birçok gelişme olur. 442 yılında halkı kasıp kavuran amansız bir veba salgını şehri yaşanmaz hale getirir. Yaklaşık 100 sene sonra Ursiyanos adlı Romalı bir; kumandan büyük bir ekiple Mardin'i 47 yılda inşa etmeyi başarır ve halkın tekrar buraya gelmesini sağlar. Bu süre içinde Persler'in ünlü merkezleri olan Dara yeniden inşa edilmiştir. Mardin'e Bizanslar 640 yılında Hz-Ömer'in kumandanlarından İlyas Bin Ganem'in işgaline kadar varlıklarını devam ettirmişlerdir. Mardin ve çevresi, 692'de Emeviler'in, 824'te Halife Memnun zamanında Abbasilerin hakimiyetine girmiştir.Bu dönemde islamiyet hızla yayılmıştır. 885-978 yılları arasında buralarda hüküm süren Hamdaniler'in kaleyi kesin olarak zaıptedişleri 895 yılına rastlar. Doğal olan kalenin bazı yerlerine surlar yaptırarak bazı yerlerini de onararak günümüze kadar dimdik kalmasını sağladılar. 990 yılında ancak Musul'da tutunabilen Hamdaniler'in topraklarını birer birer ele geçiren Mervaniler, Mardin'i zapt ederler. Mardin ve çevresinde çarşılar, camiler yaparak onarımlarla ipek yolu üzerinde bulunan bu önemli şehri ticari açıdan canlandırırlar.. Alparslan'ın Malazgirt zaferinden sonra Türkler'in Anadolu'ya ulaşan akınları neticesinde gittikçe zayıflayanı Mervaniler Devleti Nusaybin'de 1089'da Selçuklular'a yenilerek onların hakimiyeti altına girer. Artuklular'dan İl Gazi Bey Mardin'i l105'te ele geçirerek devletin başkenti yapar.Halep'i aldığı gibi Haçlılara karşı giriştiği mücadeleler dolayısıyla İl Gazi Bey büyük ün kazanır. Antakya Haçlı Prensi Roger'i yenerek Silvan'ı ele geçirir, İl Gazi' nin ölümünden sonra oğulları ve yeğenleri devletin basına geçerek Diyarbakır, Harput Kalesi ve civarına hakim olup, Haçlıları, Frankları, Urfa Kontu'nu, Bilecik Haçlı Senyör'ünü ve Kudüs Kralı Bodven'i yenerek büyük başarı kazanırlar. Böylece Artuklular bölgede büyük devlet kurarlar. Bu devletin 304 yıllık egemenliği sürecinde çok sayıda tarihi camii, Medrese, hamam ve kervansaray yapılmış, birçok cami, medrese ve manastır onarılmıştır.

Timur, Artuklular döneminde 1393'te Mardin Kalesini kuşatıp işgal etmeye çalışsa da başarılı olamaz. Timur 1395 yılının Ramazan ayında Mardin'i almak için yeni bir kuşatma hazırlıklarına Kızıltepe'de otağı kurarak başlar. Mardin halkı kaleye sığınarak Timur'un şiddetli hücumlarına karşı koymak suretiyle o zamanın en büyük ordusu ve hükümdarlarını başarısızlığa uğratmıştır. Artuklular halkın bu başarısından dolayı Mardin'i onarma faaliyetine girişirler.15.yüzyılda güçlenen Karakoyunlular'ın bu devleti ortadan kaldırmak için Mardin'i 2 ikili kuşatması bu girişimleri aksatır. 1409'da halk bu kuşatmaya daha fazla dayanamayarak yapılan anlaşma gereği şehrin kalesini Karakoyunlulara teslim eder. Mardin Karakoyunlular'ın egemenliğinde 61 yıl kalır. Bu süreç içerisinde aşiretler ayaklanarak Karakoyunluların rejimine karşı koyarlar ve devleti zaman zaman ele geçirirler. Karakoyunluları 1462 yılında yenen Akkoyunlular kalenin egemenliğini de ele geçirirler. Bu dönemde Mardin'e Paşa olarak gelen Kasım Bey, Timur'un yakıp yıktığı şehri ve kaleyi onarmaya girişir. Bu çalışmasının ve başarısını taçlandıran bu güne kadar ihtişamla ayakta durmayı başaran ve tarihe meydan okuyan Kasın Paşa Medresesini yaptırır. 16.yüzyılın başında Akkovunlular'ı egemenliğine alan Şahı İsmail güçlü bir Şii devleti kurmayı başarır. Bu dönemde Anadolu'ya girip Şiiliği kabul etmeyenleri zalimce öldürmekten geri kalmaz. Bu durumu gören Mardin hakimi, şehri zulme ve yağmaya karşı, halkı korumak için kalenin anahtarını kan dökmeden Şah İsmail'e teslim eder.. Mardin'in kesin olarak Osmanlılar'ın eline geçmesi Mısır seferini düzenleyen Yavuz Sultan Selim döneminde gerçekleşmiştir. Diyarbakır (Amid) Valisi Bıyıklı Mehmet Paşa ve Kürt Bilgini İdris-i Bitlisi, Yavuz Sultan Selim'in emriyle 1516'da Mardin ve kalesini dokuz aydan fazla kuşatmış, çeşitli illerden gönderilen Osmanlı takviye kuvvetleri, Doğu Anadolu'dan gelen Kürt Beylerinin kuvvetleriyle birleşerek kaleye defalarca saldırılar düzenlemiştir. Ancak halkın kahramanca karşı koyması iki tarafında zor günler geçirmesine neden olmuştur. Kartal Yuvasına yardım beklentisi boşa çıkınca Bıyıklı Mehmet Paşa ve İdris-i Bitlisi 7 Nisan l5l7'de Mısır'da bulunan Yavuz Sultan Selim'e kaleye girmiş olduklarının müjdesini vererek Osmanlı Devletinin ilk halifesini çok sevindirmişlerdir. 1517 yılında Mardin ve yöresi Osmanlı topraklarına katılmış, bir sancak durumunda Diyarbakır Beylerbeyliğine bağlanmıştır. 1518''de Mardin Sancağı: Merkez kazası ile Savur ve Nusaybin nahiyelerinden oluşuyordu. Mardin, uzun müddet Diyarbakır-Bağdat ve Musul'un Sancağı durumunda kalmıştır. Mardin sancağında halk: Göçebe ve yerleşik olarak iki bölüme ayrılmaktaydı. Yerleşik halk inançları açısından: Yahudiler, Hıristiyanlar (Ermeniler, Süryaniler ve Keldaniler) ,Müslümanlar ve bir kısım Şemsilerden (Güneşe tapanlar) oluşuyordu.
İletişim Bilgileri besir demir antoloji com

--------------------
Nakşibendi tarikatının kollarından birinin şeyhliğini yapan Küçük Hüseyin Efendi, 1828’de Ankara’da dünyaya geldi. Küçük Hüseyin Efendi’nin Nakşi şeyhliğine giden süreci, 12 - 13 yaşında İstanbul’a gelişiyle başladı. Bir hastalık nedeniyle gittiği Nakşibendi şeyhi Hacı Feyzullah Efendi’nin cemaatine 31 yaşındayken katıldı. Hacı Feyzullah Efendi öldükten sonra yerlerine geçen Edirneli Mehmet Nuri Efendi ve Hasan Visali Efendi’den sonra 1902’de posta oturdu. 1930 yılında da öldü.

Garih Eyüp Mezarlığı’na şeyhi için gitti

Garih’in ziyarete gittiği mezar, Nakşibendi şeyhlerinden Küçük Hüseyin Efendi’ye ait. Garih, yine yıllardır ihmal etmediği ve görev saydığı şekilde, Küçük Hüseyin Efendi’nin kabrini ziyaret ediyordu. Garih, bu ziyaretleri her cumartesi şoförsüz ve korumasız gerçekleştiriyordu.

HAKKINDA YAZILANLAR

1.Okuryazarların şeyhi
Avni Özgürel
Radikal 02/09/2001

Üzeyir Garih'in mezarını ziyaret ettiği Küçük Hüseyin Efendi, askerlerin ve bürokratların ilgi gösterdiği Arusiliği yaygınlaştıran isimdir. Mareşal Fevzi Çakmak da manen Şeyh'e bağlıydı

İmparatorluk döneminde kentlerde özellikle aydın muhitinde Nakşibendiliğin ve Mevleviliğin; kırsal bölgelerde ve İstanbul'un kenar mahallelerinde de Kadiri- Rufailiğin yaygın olduğu biliniyor.
Abdülhamid döneminde asker sivil bürokrasi ve okur yazar çevresinde bunlara iki dergâh daha eklendi:
İlki padişahın da intisab ettiği Şazeliye, diğeri Arusiye. Yıldız Sarayı'nın Barbaros Bulvarı üzerindeki girişine yakın, şimdi Conrad Oteli'nin karşısında kalan cami, medrese ve türbe mevkii Şazeliye'ye tahsis edilmişti. Arusiye ise özellikle yenilikçi fikirlere açık askerler arasında yayıldı...

Açık zikir ve müzik
Arusilik Orta Asya'da Horasan'da doğmuş ancak 16. yüzyılın ortalarında Libya'nın Zileytin bölgesinde Seyyid Ahmed El Esmer'in ortaya çıkışına kadar fazla varlık gösterememiş bir tarikat... Ekol olarak Nakşibendilik'le Kadiriliğin iç içe girmiş hali sayılabilir. Yani Nakşiliğin 'gizli zikir' ilkesinin yanında, 'açık zikir'i kabullenmiş, törenlerinde müzik aletlerinin kullanılmasına izin veren bir dergâh. Ancak 'yol'u İstanbul'a taşıyan ilk müntesipler döneminde varla yok arasında...
Arusiliğin parlayışı Nakşibendi dergâhı şeyhlerinden Küçük Hüseyin Efendi'nin
'halifesi' Ömer Fevzi Mardin'le oldu. Aslen Ankaralı olan Hüseyin Efendi; Şeyh Feyzullah Efendi, Hasan Visali Efendi ve Nuri Efendi'lerden sonra 'irşada' başladı. Ve müritleri gördükleri kerametler (doğaüstü olaylar) dolayısıyla onu kutub ve evliya saydılar.

102 yıl yaşadı
Küçük Hüseyin Efendi 1930'da, 102 yaşında vefat edene kadar pek çok 'halife' yetiştirdi. Bunlar arasında en çok dikkat çekeni ise şeyhlik tacını eliyle giydirdiği ve Arusiy'ye de dahil uhdesindeki tarikatları temsil icazetini verdiği Ömer Fevzi Mardin oldu.
Mardin'de yerleşik, Peygamber soyundan gelen ve bu yüzden Seyyid diye anılan Şirin Dede adıyla maruf Yusuf Mardin'in torunuydu Ömer Fevzi Efendi. (Şirin Dede'nin bir diğer torunu ünlü hukuk âlimi ve Huzur Dersleri'nin yazarı Ebu'lula Mardin. Öte yandan Prof. Şerif Mardin, Arif Mardin, Ahmet Ertegün, Türkiye'nin ilk ABD büyükelçisi Münir Ertegün, Betül Mardin de aynı ailenin üyeleri...)

Atatürk ve Rauf Orbay
Ömer Fevzi Mardin, bir Arusi Şeyhi'ydi ama aynı zamanda bir deniz subayıydı.
O yüzden Küçük Hüseyin Efendi'nin izniyle onun dergâhında Nakşibendilerin de benimsediği Halidiye kolunun usulüne uygun olarak ders verdi.
Müridleri arasında donanmanın önde gelen isimleri, bu arada Rauf Orbay da vardı ve Hamidiye zırhlısında Orbay, Mardin'in komutanıydı. İran'da askeri ateşelik de yapan Mardin'in dönüşünde Rauf Orbay vasıtasıyla Atatürk'le de tanışıp konuştuğu, Samsun'a hareketinden önce de onu ziyaret ettiği biliniyor. Mustafa Kemal, Arusiliğe ve Şazeliye'ye, Trablusgarp cephesindeki görevi dolayısıyla aşinaydı. Ve orada Şeyh Sunusi'nin kendisine hediye ettiği el yazması küçük musafı Sofya ateşemiliterliği görevine gidene kadar sürekli üzerinde taşımış, İstanbul'dan ayrılırken annesine emanet etmişti. (Bu Kuran, Kurtuluş Savaşı boyunca Zübeyde Hanım'ın sürekli hatim indirdiğini söylediği Kuran'dır; Zübeyde Hanım vefatından önce kızı Makbule Hanım'a verdi ve oradan da Halil Nuri Yurdakul'un ailesine intikal etti...)
Mareşal Fevzi Çakmak da bu halkanın üyesiydi.
Ve dolayısıyla Ömer Fevzi Mardin'in şeyhi Küçük Hüseyin Efendi'ye manen bağlıydı.
Mareşal 1950'de öldüğünde Ömer Fev-zi Mardin hayattaydı. Bu yüzden vasiyeti üzerine Nakşibendiye mensuplarının sıklıkla defnedildiği Eyüp Mezarlığı'nda toprağa verildi. Çakmak'ın, 'Beni şeyhimin
ayakucuna gömün' dediğini başka vesilelerle de yazmıştım...

Ömer Fevzi Mardin
Ömer Fevzi Mardin ise 15 sene daha Kadıköy Kızıltoprak'ta İlahiyat ve Kültür Telifleri Derneği çatısı altında Arusiye esasına uygun faaliyet gösterdi.
Vefatında ise Karacaahmet Mezarlığı'nda parmaklıkla çevrili müstakil bir ada görünümünde olan ve daha sonra dergâh mensuplarının (Ömer Fevzi Mardin'den sonra görev yapan Aziz Çınar Efendi de dahil) defnedildiği özel alanda toprağa verildi.
Gerek Şeyh Küçük Hüseyin Efendi'nin ve gerekse Ömer Fevzi Mardin'in, Yahudi cemaatine mensup ve dini eğitim de görmüş bir kişi olan Üzeyir Garih'in ilgisini çekmesi de hiç sebepsiz değil.

Yahudiliğe bakış
Yahudilere tedirgin yaklaşan diğer Müslüman cemaatlerle kıyaslandığında (Üstelik 2. Dünya Savaşı ortamında Hitlerciliğin Türkiye'de prim yaptığı ortamda) tedrisinden geçtiği şeyhin ve Ömer Fevzi Mardin'in Musevilik'le ilgili görüşleri hayli dikkat çekici. Nitekim Mardin'in 'Kur'an Şerhi' adlı eserinde bunu görmek mümkün:
'...Allah'tan başka kimse kendiliğinden değil bir milleti, hatta bir ferdi bile tahkir, tezlil etmek hakkını haiz değildir. Allah filan kavme ağır tenkitte bulunmuştur diye onlara karşı aynı lisanı kullanmak kimsenin hakkı ve haddi değildir. (...) Museviler ta bidayetten itibaren ıstırap çekerler, fakat dertlerinin ilacı da ıstıraptır. Allah'a sarıldıkça ıstıraptan kultulmuşlar, gaflete düştükçe ıstıraba uğramışlar, yine Allah'a sarılmaya mecbur olmuşlardır...'

xx

2.Meğer bizim Ender Mermerci de Küçük Hüseyin Efendi’nin müridiymiş
Sevgi'nin diviti /Sevgi Gönül
Hürriyet 1 Eylül 2001

Ender, katledilen Üzeyir Garih'in asıl adının ‘‘Hezakiyer’’ olduğunu ‘‘Üzeyir’’ isminin babasına ait bulunduğunu ama ‘‘oğul’’ Üzeyir'in daha sonraları adını değiştirerek babasının adını aldığını anlattı. Halkça affedilmeyen Rahşan Hanım'ın affı bir tarafa, hunharca katledilen Üzeyir Garih ve ailesi ile Ortaköy'deki evlerimizde yirmi sene komşuluk yaptık. Birbirimizi bir gün incitmedik, bir gün kırmadık. Fevkalade ahenkli ilişkiler içinde güzel bir ortamda, komşuculuk oynadık. Ekonomi dünyasının duayenlerinden olan Üzeyir Bey, benim tam tersime içki içmez, cigara içmez buna rağmen her davete katılırdı. Her toplantıyı da hiç kaçırmadan takip ederdi. Ben her türlü değişik ortama giren çıkan biri olarak, nereye gitsem ya Üzeyir Garih'e veyahut İshak Alaton'a rast gelirim. Gayet mesafeli ama aynı zamanda samimi olan Üzeyir Bey yerinde duramayan biriydi. Bütün gün çalışır, geceleri davet sahiplerini memnun ederdi. Bir keresinde haftalık menüyü hazırladığını ve cumartesi günleri Beşiktaş pazarından evinin zerzavat ve meyve alışverişini yaptığını söyledi. O hafta biz komşular, kocalarımıza çok sinirlendik zira hiçbir işe yaramıyorlardı.

Üzeyir Garih ve İshak Alaton ikilisinin ortaklığı bana fevkalade enteresan gelirdi. Çok az gördüğüm örneklerden biridir. Birbirlerine fevkalade saygılı, birbirlerine güvenen ve birbirlerinin arkasında duran iki arkadaştılar. Hanımları ise apayrı, değişik tiplerdi. Çocukları ne derece birbirleri ile anlaşıyorlar bilemem ama bu iki ortak hiç kimsenin tesiri altında kalmadan aynı saygılı çizgide yürüyen ilişkilerini sürdürdüler. Unutmayalım ki, ortakların veya kardeşlerin arası daima sidik yarışına giren karılarının yüzünden bozulmuştur. Bu şaşmaz bir kaide gibidir.

Üzeyir Bey'in hepimizi acılara boğan hunharca ölümü, ziyaretine gittiği, Küçük Hüseyin Efendi'nin mezarı başında cereyan etmişti. Kimdi bu Küçük Hüseyin Efendi? Mistik dünyaya biraz meraklı idim ama bu zat-ı muhteremden bahsedildiğini hiç duymamıştım. E... ne de olsa bendeniz Hacı Bayram Veli sülalesinden gelmeyim, dolayısı ile bazı diğer muhteremlerden haberimin olmaması normaldir, diye kendi kendime avunmaya çalıştım ama bir taraftan da kimdir diye araştırmaya soruşturmaya başladım. Şeytan bir dostum, ne araştırıp duruyorsun, müridi Ender Hanım burnunuzun dibinde diye benimle bir de dalga geçti.

Ailede iki Ender vardı. Biri Prof. Dr. Ender Berker, benden oniki saat küçük teyzezademdi. Diğeri ise gelin Ender Mermerci, o da diğer teyzezademin hanımıdır. Gelin Ender'i yakaladım ve sormaya başladım. Bana babası Prof. Dr. Hasan Reşat Sığındım'ın (cildiyeci) Üzeyir Garih'in babası Dr. Üzeyir Garih'in (diş doktoru) ve Dr. Salih Alazraki'nin (ne doktoru olduğunu hatırlayamadı) Küçük Hüseyin Efendi'nin müridi olduklarını söyledi.

Katledilen Üzeyir Garih'in asıl adının ‘‘Hezakiyer’’ olduğunu ‘‘Üzeyir’’ isminin babasına ait bulunduğunu ama ‘‘oğul’’ Üzeyir'in daha sonraları adını değiştirerek babasının adını aldığını anlattı.

Doktorlardan müritler olması da başka ilginç bir nokta gibi geliyor bana. Dolayısı ile Üzeyir Garih gibi kendisinin de bu mezarlığı sık sık ziyaret ettiğinden bahsetti. Ender bu arada enteresan bir bilgi daha verdi:

Bizler Ankaralıyız. Ankara'dan aile dostumuz Küçük Sabiha Hanım'dan bahsederek, onun bu küçük Hüseyin Efendi'nin torunu olduğunu da belirtti. Öğrendiğime göre, Küçük Hüseyin Efendi 1.20 boyunda imiş ve bizim Küçük Sabiha Hanım Teyzemiz de 1.30 boyunda idi. Ara sıra alafrangalığa özenip ‘‘Petite Sabiha Hanım’’ da derdik. Elmacık kemikleri çıkık, koyu renk saçlı, ufacık tefecik bir hanımdı. Hoşgörülü ve hoşsohbet bu hanım, Ankaralı Ademzadeler'den olup eşi, Kütahyalı Ekmel Kahyaoğlu Bey’di. Ekmel Bey son derece yakışıklıydı. Sabiha Hanım ise Ekmel Bey'i elinde tutabilmek için ona dünyanın en güzel iltifatlarında bulunurdu. Teyzelerime bezik oynamaya gelir, bir gece evvel yakışıklı kocasına ne diller döktüğünü anlatırdı ve bizler de kulak misafiri olurduk. Herhalde kocalarımızı hoş tutmayı ondan öğrendik diyebiliriz. Küçük Sabiha Hanım'ın kızı Nurinisa Rodoslu Hanım ise hakikaten Rodos doğumlu Celalettin Rodoslu ile evli olup Ankara'da Hayyam şaraplarını imal ederdi. Celalettin Rodoslu Bey'in bugün tarihçilerce malum iki kitabı vardır. ‘‘Rodos'ta Türk Mimari Eserleri’’ ve ‘‘Rodos'ta Yaşamış olan Türkler’’ diye.

Bakın, Ortaköy'den Eyüp'e, Eyüp'ten Ankara'ya, Ankara'dan Rodos'a sürüklendik. Ufacık bir yazıda bu kadar yer dolaştıktan sonra ne diye sanki Avrupa Birliği'ne katılmayalım ki... Beni bu yazıda yaşatan bütün ölmüş dostlara rağmetler olsun.
besir demir bremen-iskenderun-mardin
savur kayatepe li minayzil harisi raschid moussa
mardelli.com beni hilal- next next star-mutlaka okuyun