Beşinci Yalnızlık Şiiri - Yunus Emre Coşan

-1-

Yalnız, yıldızlar gördü,
liseli savrukluğumuzu;
rüzgarı etekler getirdi,
ömürde bir kereliğine.

İnce kavislerin odağında
buluş/an noktalardık.

Süre başladı,
içimizden bile sayamadık.

-2-

Yıldızlar olmasa yalnızdık...

-3-

Büyümedik biz, zaman küçüldü.
Suç zam/an/ın.

-4-

Utangaç etekler rüzgar göndereli
meltem eser denizden
imbat olur adı,
karada.

Yıl dört,
İzmir'de imbat inadına eser, lise biter
etekli bir kız zamana küser...

Geniz, Gediz'le birlikte yanar;
kulak uğuldar,
burun sızlar.
ve İstanbul'a kalır boğaz,
yalnız ona yakışır.

Suda bir üniversite boğulur,
suç zamanındır yine.

-5-

İmbat hâlâ eser;
yıldızların olmadığı bir gece,
kirpikler döner gözün içine.

Üniversite kokar deniz,
üniversiteli kusar karaya.

Yıl beş olur
ama yıldızlar olmaz bir gece;
İzmir'de yalnızlık, denizin koynunda uyur,
yalnızlık o gün bugündür
denizin koynuna sokulur.