Beşinci Mevsime Kaldık

Yüreğimizde sancılar, anılar gölgeye tutkun
Yarınların hesabına, doğuştan akçe bıraktık.
Dehlizlerde saklanıyor, küfeler dolu gözyaşı
Kimbilir hangi annenin, gençlik çağına el attık.

Yaşantımız bir komedi, kaderimiz bize vurgun
Önümüzde kan celladı, sözü bir yokluğa attık.
Öyle bir geçti zaman ki, geleceğe gün kalmadı
Ömrümüz hep bir yerlerde, kandan bir balçığa battık.

Çapraz ateşe tutulduk, tasarlanan sokaklarda
Her on yılda bir yıkıldık, ardımız ızdırap seli.
Kiminin ömrü bahardı, kimi yazında besbelli
Yok edilen insanlığı, toprak altında bıraktık..

Sararan her bir yaprakta. Hazanın izleri vardır
Kimi yerlerde çiğnenir, kimini ruzgarlar taşır.
Terazisi bozuk dünya, mahşerde mizan kurulur
Ömrümüz çok yaman geçti, beşinci mevsime kaldık.

Ecel vurunca cepheden,anılar arkaya düşer
O gölge hüsran közünde, gör nice yazgılar pişer.
Dört mevsimin beşincisi, bize diriliş muştusu
Evvel ahir, batın zahir, özde kader fevkalbeşer...

NOT. Yusuf Bilge ustadımızın bir öceki şiirime yaptığı yorumda kullandığı beşinci mevsim, öldükten sonra dirilme mevsimi olup, bana bu şiir için ilham kaynağı olmuştur, ustadıma saygılarımı sunuyorum,