Tay tüylü arşe
reçinen damlıyor
göğüs tahtasında
yüz sürdüğün dört tele...
Akçaağaç kokulu tahtında
can direğim
burgulara sarılıyor...
Sırat sanki köprü tellerin
kalbimin dört odacığında
yontulmuş kavislerimde
yankılan arşe...
Sen vuslata erdiğinde
yeryüzüne iniyor damlalar
ilkbahar sancısı öpüşmelerin
çıplak ayaklarımda
filiz veriyor arşe...
İşte...!
o anlarda
dar geliyor cenin yatağım
ve yeniden
ellerimden doğuyorum
arşe..
Bir ateş yakıp
bileğimden süzülen güllerle
yangın çıkarmak istiyorum...
Çal arşe...
bütün vuslata erememişler için
bana Golha'yı çal...
6 Nisan 2017
Mine KulKayıt Tarihi : 6.4.2017 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Arşe: Keman yayına verilen addır... Golha: Farid Farjad'ın bir eseridir....
keman, çello, piyano yalnızlığın yakın dostları
kışı bahar eylerler,
esenlikle
Ama dinlemekten ta çocukluğumdan beri keyif almışımdır hep..
Güne düşen bu güzel şiiri ve şairesini kutluyorum çokça...
Sevgilerimle...
Çok güzeldi Mine Hanım....TEBRİK EDİYORUM GÜNÜN ŞİİRİNİ VE SİZİ...SAYGI VE SEVGİLERİMLE...
TÜM YORUMLAR (34)