Beşinci Mevsim / Deli 2 (İki)

Her şeyi kazanamıyorsun ne yazık ki
Önce kaybetmeleri öğreniyorsun
Kimi zaman
Geç indik ya trenden
Ayaklarım şişti yürümekten
En çok kıyılan organdır ayaklar
Aklını kullanmasını bilmeyenlerin
Camların ışıkları evler hep tanıdıktır
Tanıdık olmayan yerler isteriz
Olunca da tanımak isteriz bir an önce
Sokak lambasının ışıkları
Isıtmıyordu hiçbir zaman
Gölgeler oluyordu belli belirsiz
Kışın soğuktu yollar
Çok sessiz
Ve çok tenha
Adımlarını atarken
Hissederdin en küçük kıyameti bile
Tren sesi duyuyordum
Bu sefer aleni küfür ediyordum
Beklerken gelmez
Yürürken nispet yapar gibi
Ardı sıra peş peşe gelirdi gideri
Hayat böyle bir şeydi
İstersin olmaz
İstemezsin zor oldururlar
İki yaka bir araya zor gelirdi
Gelse bile kısa bir zaman dilimini şenlendirirdi sadece
Ufkuma bakmak istemiyordum
Griliklerin içinde
Göremiyordum hiçbir şeyi
Görmeden görüyormuş gibi yapmak
Bana yakışmazdı
Alın artık misketlerinizi
Oynamıyorum artık
Daha doğrusu yemiyorum ben bu masalları
Dedem başkası bana masal anlatamayacak artık
Asla izin vermeyeceğim
Kendinizin inanmadığı masalları dinlemeyeceğim
Özgürlükte bir masaldı
Gökyüzü yeryüzü denizler sınır değil miydi?
Gidersin yüzersin uçarsın hepsi bir yere kadar
Yaşadığımı dünya asla o kadar büyük olmadı
Deli olmak içten değildi bence
Sonradan yapıştırılan bir etiketti
Kim icat edipte deli demişti
İsyan edip kendini yaşamaya çalışanlara
Bilinmezdi

Tren mi?
Cidden binmek istemiyorum
Bisikletim olur mu?
Karda kışta zordu
Olsun beklerim ben yazımı
Yâda sevdiğim beşinci mevsimi...

(Devam edecek)