Beşinci Mevsim Şiiri - Dilek Nizam

Gecenin gec yada
Sabahın erken saatlerinde,
Bazende titrek bir kus kanadı gibiyken yüreğim,
Seni düşlediğim bir anda,
Sararmış ağaç yaprakları gibi,
Göz pınarından aşağı dökülürken,
Alın teri tadında gözyaslarım,
Sen yine yoksun,
Sonbaharım değilsin ki...

Üşüyorum,
Kar yağıyor sanki bedenime,
Sıcacık yanan bir soba yanındayım oysa,
Sar beni istiyorum,
Fırtınalar kopuyor yüreğimde,
Yağmuru alabildiğince özgürleşti ruhumun,
Yollarım kapanmış tipiden,
Dedimya üşüyorum,
Sensizlikten,
Gel, sar beni, ısıt sevginle,
Sen yine yoksun,
Kışım değilsin ki...

Yemyesil kırlarda buluyorum kendimi,
Uzanıyorum çimenler üzerine,
Gzlerimde uçsuz bucaksız gökyüzüm,
Bembeyaz bulutlar içice girmiş,
Kuşlar bile çiftiyle ötüşüyor dalda,
Kıyıpta bakamam papatya falına,
Biliyorum sen yine yoksun,
İlkbaharım değilsin ki...

Terketti herkes bu sehri,
Tatil mevsimi geldi cattı,
Bir ben kaldım sanki,
Seni düşündükçe daha bir sıcak,
Yanıp tutusurken sensizlikten,
Seni diyemediğim tek sen varsın,
Gelsen, buz gibi serinler yüreğim,
Gelmezsin,
Çünkü sen, yazım değilsin ki...

Sen,
Her mevsimden daha güzelsin,
Sen,
Her mevsimden daha yasanırsın,
Sen,
Ümitle beklediğim, bekleyeceğimsin
Sen,
BEŞİNCİ MEVSİMİMSİN