Beşinci mevsim Şiiri - Sezai Özen

Beşinci mevsimler vardı
Çocukluğumda
Bin bahar türküsü sıcaklığında
Gökkuşağı içindeki bir yağmur damlasına eş
Sekizinci rengin aydınlığında

Gazlı fenerler vardı tavandan aşağı
Ahşap malzemeli küçük odalarda
Uzanırdık yataklara yemek sonrası
Anlamlı günlerin yorgunluğunda
Bazı akşamlar iri gözlü devler gelirdi ziyaretimize
Bazı akşamlar biz giderdik onlara
Dışarda bir bahar bin çiçek
Mesken tutardı kuşlar damları
Mevsim kış aylardan ocak

Geceler ayazdı kuru bir ayaz
Mısırlar patlatır şarkılar söylerdik kimsesiz pencerelere
Öksüzdü yanlızlığımız ninem uykuya dalardı
Kuş olurdu kalbimiz daldan dala konardı
Çocukluğumuzu gözyaşlarımız sarardı

Gün doğardı karşı köyün sırtında
Kıpkırmızı şafaklar atacasına
Kuyudan su çekerdik birde of en derinden
Sofra kurulur anam çağırırdı dokunaklı sesi ile
Seneler geçti açılan yaralar bir türlü kapanmaz
Mevsim yaz aylardan temmuz
Geceler sıcak
Ben hala yalnızım öksüzüm
Beşinci mevsim ıssızlığında