Beşinci Mevsim Şiiri - Mehmet Damar

Ömrümün beşinci mevsimindeyim
Artık seni işliyor doğa
Sabah sen doğuyorsun gökyüzüne
Sonra yağmur olup ellerime düşüyorsun
Ne kadar dursamda orta yerlerde
Ne güneşe,ne yağmura doyamıyorum

Ömrümün beşinci mevsimindeyim
Dünya tersine tersine dönüyor
Dağların arkasına çekildiğin an
Karanlıklarda kalıyorum,korkuyorum
Sonra yıldız olup yağıyorsun üzerime
Ne kadar başımı dik tutsamda
Yıldızları seyretmeye doyamıyorum

Ömrümün beşinci mevsimindeyim
Karlar üstünde kır çiçekleri açıyor
Kardelenler artık güneşin müjdecisi
Sen kokuyor heryer,sular senin ismini söylüyor
Irmaklardan akan suları seyrediyorum
Ne kadar içsemde kana kana
İçimdeki ateşi söndüremiyorum...