Beşinci Mevsim Şiiri - Mustafa Sevimli

Tadımlık duygular yaşıyoruz
Bakarken bile gözlerimiz kapalı
Dokunduğumuz zaman ellerimiz acıyor
Bir tek hislerimiz var o da mahrem

Eteklerine sarıldığımız dünya
Bizi olanca hızıyla savuruyor
Daha bir sıkı sarılıyoruz dünyaya
Düşmemek adına
Ne kadar acıtsa da bizi dünya
O kadar yapışıyoruz bir ona

İdealizmin izine gömdük gerçekleri
Gerçekler hep set oldu ideallerimize
Ve biz beynelminel yaşıyoruz hayatı
Ne yüzebiliyoruz ne yürüyebiliyoruz

Düşlerin gerçekliğine adanan yanlarımız
Sonbahar yaprakları gibi dökülüyor bir bir
Yusuf’un gömleğindeki koku hangi rüzgâra kapıldı ki
Yakub’un gözleri en son ne zaman baktı aynaya

Tufandan kurtulan gemim ayak bastı karaya
Ve ben bir çift güvercin uçurdum zamana
Kaç mekân dolaştım bilmem kaç beyaz sayfa
Güvercinlerimden biri niçin geri dönmez bana

Niçin sorular hep havada kalır
Ve ben niçin hala niçin derim

Ben hep beşinci mevsimi yaşarım
Yağmur ve kar değildir yağan ben yağarım
Dolunay gelmez mi oldu ne gam
Geceye ben ağarım
Söyleyecek söz bulamam yüreğimi dağlarım
10.12.2005