Beşinci Mevsim Şiiri - Aysel Al

Siz dört mevsim var diyorsunuz
Bense beş...
Siz dördünü örtülerle kaplıyor,
Bir ömrü hesaplıyorsunuz,
Benim umurumda bile değil...

Kara trenler durur ufkunuzda ki
En köhne istasyonlara
Soludukça solur, canavar misali...
Vagonları dert taşır sizden size
Paslı raylarla uzanır içinize...
Ben mi?
Benim umurumda bile değil...

Soğuk, şekilsiz ve kişiliksiz
Beton yığınlarında tutsaksınız.
Yüreğiniz taş, demir, çelik
Kan gölü gözleriniz üstelik
Beni mi soruyorsunuz?
Umurumda bile değilsiniz,
Biliyor musunuz? ...

Siz leylek yuvasını bozar
Serçelere kurşun sıkar
Ağaçları yere yıkarsınız.
Kendi prangalarınızda köle
Uçurumlarınızda kanatsiz...
Sonra, suratınızdan düşen bin parça
Bini beş para etmez soğuk ifadeler
Ve daha bilmediğim neler, neler...
Havayı, suyu, çevreyi boğar
Güvercinleri mermilerle kovalar
Karıncalara basar geçersiniz...
Beni mi soruyorsunuz?
Öfkemde boğuluyorsunuz! ...

Dört mevsimin dördü de örtülü
Örtüleriniz kara zindan
Hele bir görseniz
Hele bir bilseniz
Beşinci mevsimi...
İşte o an insan olduğunuzun
Farkına varırdınız
Öyle değil mi? ...