Beşinci Mevsim Şiiri - Eda Sönmez

Herkese selam sana hasret
Bu beşinci mevsimden...

Yüreğimde tütüyorsun be adam...

Bir kibrite bakıyor kâinatı yakmaya ramak kalışım...

Hayallerimin mavisi yeter mi zifiri karanlıkları yeşertmeye?...

Satır satır yazsam da özlemimi yinede kâfi gelmez

anlatmama seni.

Kaç şair yazmıştır

Sevdasını...

Hasretini...

Özlemini...

Yüreğini...

Ama bu bi başka be adam...

Nefesin adı sen oldun...

Hayatımın tadı sen...

Hangi kelimeyle ifâde etmeli seni bilmem...

Şimdi yazsam şiirlerime bizi...

Herkes yürekçe bilirmiki ?...

Seni anlatmak için yeni alfâbeler icât etmeli...

Aklıma geldiğinde tebessüm ediyorsam...

Yokluğunda nefessiz kalıyorsam şâyet...

Gözümün görmediği yerde olsan ne fayda...

Ah be adam...

Baktığım yerde gördüğüm sensin...

Duyduğum her melodinin notası sen...

Hissettiğim sensin...

Varlığım sen...

İşte bu yüzden...

Herkese selam sana hasret bu beşinci mevsimden...