Beşiktaş'ta Bir Gün Şiiri - Ali Koç Eleg ...

Dün,
Beşiktaş’ta
Yıldız Sarayı’ndaydım!

Köle pazarında,
göçmen kızların
satıldığı günleri konuştum
Pertevniyal Sultan’la!

Sonra
Abdülaziz’i gördüm bahçede !

Kanter içindeydi bedeni
Bir şeyler söyledi de
anlamadım!
Bilmece gibiydi sözleri

ve
Adülhamid’e rastladım
üç sarayda birden !

Boğaz’a bakıyordu
o uzağı gören gözleriylen

Besbelli,
kaybetiği toprakları
ve İstanbul’a
bırakacağı eserleri düşünüyordu
...................bu cennet köşelerden

Dünya"nın döndüğü gibi kendi çevresinde
döndüm geriye

yürüdüm
yokuş aşağı , ağır ağır

yürümek zor..
buraları bayır

0turdum vapur iskelesi karşısındaki
bir çay bahçesine

Beşiktaş'ı içtim
çığlık atan vapurların şerefine !

Kızkulesi’ni
Üsküdar’ı …çektim içime

Sonra
bırakıp karşı kıyıları kendi haline
yürüdüm yeniden.......
yürüdüm

geçer gibi
cennet kokulu efsunlu bahçelerden

geçiverdim
bulutları süpüren
......................ağaçların dibinden

dolanınca,
padişah mührünü taşıyan
dev gibi bir duvarın çevresinden
Dolmabahçe Sarayı ile kucaklaştım
aniden
..
Mustafa Kemal'i gördüm burada
Masmavi ufka bakarken,
..........................pencerelerden!
..
Geriye döndüm yine...
yöneldim geçtiğim bulvarlara

Cahit düştü aklıma
Gün düşer gibi çınar yapraklarına

Cahit Sıtkı şair adam
belli mi olur ,bakarsın tur atar
Barbaros Bulvarı’nda!

Ya da
bir köşeden türküler yakar
şair gözüyle
denizi dudağından öpen martılara

Belki
güvercinlere yem verir
denize bakan yüksekçe bir balkonda

Belki de
tavla oynar dostlarıyla
........yaşlı bir çınarı ağacının altında

ya da
oturup bir çay bahçesine
köpüklü sulardan ilham kapar
Çınlayan vapur seslerinde
Beşiktaş'ı saçlarından yakalar!

Akşama dek adımladım yolları

Baktım ki
ne Cahit var ortalıkta
ne çilingir sofrası, ne de yâr

Yalnız,
tarih kokan bulvarlarda
şiir gibi bir Beşiktaş
şiir gibi bir İstanbul var

Işıklı martılar gibi
gençler gezinir yollarda
bir telaş var hallarında
kitap taşırlar kanatlarında

Ver elini Maslak dedim
Ver elini Bahçeköy
Sarıyer..
Çırağan...
..
Yalılar...

Her birinde bir garip bakış
Her birinde unutulmuş hatıralar

Bir yanım şanlı tarih
bir yanım deniz kokar

Denizde vapur
vapurda dalga
dalgalarda martılar

Haykırdım
dolu dizgin Boğaz’a doğru....
...................................haykırdım!

-Beşiktaş’ta deniz
denizde İstanbul vaar!
....…...*
Sordum sonra kendi kendime,,
sordum!

Neden kimse söylemez
Beşiktaş'ta uçtuğunu İstanbul'un!

Oysa,İstanbul,
binmiş martı kanatlarına
uçar da uçar!

Beşiktaş’ta martılar
martı kanatlarında
.............................İstanbul var..
..
Bindim vapura
atladım kollarına Boğaz’ın
geçerken köprülerin altından
görmek için ön yüzünü
köşklerin, sarayların
..
Selam verdim
menekşe gözlü kıyılara
kıyılara yaslanmış
köşklere, saraylara
..
Ortaköy Camii'ne
barınakta titreşen kayıklara
hisarlara ....... merhaba!

İlerledim dalgaların üstünde
İstanbul'u koklaya koklaya!

Bir ara,
Kanlıca yönünden
Yahya Kemal seslendi ''dalgın sulara! ''

-Sana Boğaz’dan bakan gönül senle doludur
Senle dolu o gönül artık İstanbullu’dur.

Gönlüm düşüverdi Boğaz’a,
bayıldım!

Çıktım
Rumeli Hisarı’na
Orhan Veli’nin şiirleriyle ayıldım!
…..
28.04.2009.salı