Beşik Kertmesi Şiiri - Bahtiyar Keskin

Ben bir rüya aleminde, Hayelmi gerçekmi bilmem,

Hasbihâl ettim alemi. Bende bir düş aleminde.

Bir konağın bahçesinde, Yasaklı bir yere girmem,

Ceylan bir hanımefendi. Sanki cennet bahçesinde...

Sanki beşik kertmesiydi, Bana birşeyler anlattı,

Yıllar zamana uzanan. Rüyaların çemberinde.

Bir maziyi hatırlattı, Çocukluktan çok şey kattı,

Ben doğariken uzlanan. Sonsuz hayat dirheminde...

Beşik kertmesi olmuşuz, Bir beşik kertmesi olmuş,

Kaybetmişiz birbirimiz. Zaman geçince kaybolmuş.

Bütün hayat boşa geçmiş, Gerçek bir rüya oluşu,

Bahtsız kalmışız muratsız... Hayat buluşunca sonmuş...

Bir konağın arkasında, Hayel konak bahçesinde,

Kalmışız bir kol kanatsız. Çocuklarımız buluşmuş.

İki bank karşı karşıda, Birbirinden habersizce,

Sanki hayâli duraksız... Yaş gününü kutluyormuş...

Geziyorduk rüyalarda, Bizede haber verdiler,

Kelebekler etrafında. Umursamadık hiçbile.

El ele göz kaşımızla, Kendi gerçeği serdiler,

Dönüyorduk dünyamızda... Anne baba göre göre...