Beşiğe sarılı el Şiiri - Akif Tütüncü

İlk doğduğum gün
Beşiğe sarılmış
Bir yol arkadaşıydı ölüm
Dikenli okuduğum ilk sayfalar
Önyargılı bir el tarafından koparılmıştı
Doğum günü kutlamalarını
Cenaze törenlerinde hissettim
Öpmesi imkânsız dudaklara bakarken
Geri dönülmez alevlere mahkûm
Bir tutukluydum artık
Soluktu toprak
Erken bitmenin utancıyla
Işık siyah
Gök mavisi soğuk
Toprağın bilinci kapanmıştı
Feryat figan
Damlalar yağıyordu gökyüzünden
Islanmıştı toprağın sızısı
Kime yakındı artık
Öze dönüş el yazısı
Kim okşayacaktı elleriyle beyaz kefeni
Kim sevecekti ıslanan toprağı
Beşiğime elerliyle kim yol arkadaşı olacaktı