Beşeriyet Ve Hayvaniyet Şiiri - Fırat Celep

Bak çocuğum bu inkırâzıdır kamunun,
Hayvana hayvanca davranmaktan bile aciz bir toplumun,
Ne insanlığı kalır ne hayvanlığı!
Hayvanlık mı? Evet! Beşeriyetten daha yüce daha pâk,
Bir masum yavrunun bacaklarına kıyarak,
Ne anladın bu mezalimden ne kâr ettin p.ç kurusu,
Senin kokmuş ölü toprağına serpen olursa bir damla su,
Ne mazî affeder seni ne din-i mübîn;
Yaşadığın her an, her an geber aşağılık,
Yalnız Gebereceğin güne sevin!
Parçalanan ayaklar, gömülen körpeler...
Mütecaviz bedenler,meczup beyinler,
Heyhat! Nerede şimdi ol millet-i necip
Ne vicdan kaldı ne merhamet hepsini geçip,
Def olsam bu diyar-ı küfrden derhal
Sevinecektir zira ırkı kırıklar herhal!
Hak Teala kısmet buyursa cennet olsa bu toprak,
Yine karıncaların müellifi olsa Muhibbî
Ebusuud gibi hakkın divanını nazar alsak!
İnsanca...
Evet... Fâni alemde yalnızca insan kalsak!