BEŞERi VAKA Şiiri - Mustafa Yaralı

Galiba muhannet denilen sensin,
Elinden bir tas su içilmez oldu.
Söyle bir dost dosta nasıl güvensin?
Ahde vefa bize, hiç ilmez oldu.

Havalara girdin kendi kendine,
Akıl ermez oldu senin fendine,
Bilmem ne oldu ki? Gönül rengine,
Ak ile karası seçilmez oldu.

Zindan gibi koyu karanlık kuyun,
Zehri zıkkım gibi acıdır suyun,
Anbean değişir üslubun huyun,
Afra dan tafradan geçilmez oldu.

Kılıcı kınıyla duvara astım,
Arkadaşım dedim bağrıma bastım,
Asla seni üzmek değil ki kastım,
Neden hiçbir değer biçilmez oldu?

Tamiri imkânsız ömür hebası,
Seni esir almış çağın vebası,
Bedenden çıkınca dilin sedası,
Gönülden gönüle göçülmez oldu.

İçimiz hoş durur tevhidi dinle,
İşimiz olamaz nefretle kinle,
Bir zerre vefayı çarpmışız binle,
Bir inat yüzünden küçülmez oldu.

Bir yanda yaralı bir yanda O-NUR,
Karanlık geceler hep gündüz olur,
Bize ALLAH yeter O bizi korur,
Boynumuz gayriye bükülmez oldu.

18.07.2010…MUSTAFA YARALI