Beşeri Tahrikle Gelen Zelzele

İkibin Yirmi üç Altı Şubat’ta
Pazar Ertesi gün dünden habersiz
Gece Sıfır Dört Onyedi saatta
İnsandan habersiz cinden habersiz

Düşman bombasını patlattı birden
Titrenti başladı gökten ve yerden
Kan akıyor okyanusa nehirden
Sanmayın müşriki fenden habersiz

Zelele şamarı birden patlattı
Mümin uykudayken, ruhu atlattı
Otuz iki bini toprağa kattı
Emânet alındı, tenden habersiz

Cenâze gelince hep katar, katar
Düşmanlar zevk ile silâhı çatar
Enkâzın altında nefessiz yatar
Şark garp, cenûp şimâl, yönden habersiz.

Kar, fırtına, tipi, bora içinde
Nadide beyazlar kara içinde
Sağ kalan bedenler yara içinde
Koyundan, kuzudan yünden habersiz

Uyku küçük ölüm uyuyan canlar
Yerle yeksan oldu yüklü keşanlar
Kilis, Şanlı Urfa, Adıyamanlar
Gazi Antep, İsfehandan habersiz.

Senin bu acele cennete koşman
Hâline gıptayla ben oldum pişman
Kanımla beslenen dâhili düşman
İslâhiye, Elbistandan habersiz

ŞAKKI KAMER olup şaklandı küre
Kahraman Maraş’sa gömüldü yere
Diyar Bekir, Hatay’dan da göklere
Ah çıkarken Âlî şândan habersiz.

Osmaniye, İskenderûn, Adana
Malatyada kötrüm oldu kadana
Şemdinlide kan ağlıyorken ana
Bayağı kesirler binden habersiz

Yüksek, yüksek binaları tekleyen
Hüsranları birbirine ekleyen
Yaraya gelecek devâ bekleyen
Kırık kol, sızlıyor yenden habersiz

Ey ümmet gözünü düşman boyuyor
İşgâl edeceği, günü sayıyor
Son nefesi veren herkes uyuyor
Deriden, kemikten, gönden habersiz

İSLÂMİ: düşmanın bir iki değil
Arz-ı Hilâfete şerefle eğil
Hayr olsun şer olsun hep sevde sevil
Uyuyor; bulgurdan, undan habersiz