Beşe Çeyrek Kala Şiiri - İsmail Ökkeş Polat

Benim hayatım, hep beşe çeyrektir,
O vakitte gelir hey heyler
O vakitte çığlık yüklenir kalbime
Ve bazen babama sitem ederim
Hatta kendime anneme komşuya
Neden hep beşe çeyrek kala
Beynine vurur rotatifler
Kalbime iner kara basanlar.

Saatler ve dünya beklemiyor
Koşarcasına gidiyor avuçlarımdan
Geriye dönüp baktığımda
Heybemde kalmış
Ağıtlarım ve zılgıtlarım
Kuytularda gülüşlerim.

Ordan bir çocuk bağırıyor
Ez mirim dayê, Ez mirim, ( ben ölem anam, ben ölem)
Tu dimirî ez dimirim, Ez mirim, ( sen ölme ben ölem )
Zılgıtlar göğü deliyor,
Melekler ağlıyor,
Gök yüzü ağlıyor,
Kent ağlıyor,
Beşe çeyrek kala,
Tan şavkına vuruyor.

Yüreklerde deniz korkusu
Dalga dalga yayılıyor iyot,
Ayrılık şarkıları kan içinde sızlıyor,
Öylece vurulmuş alnından
Sere serpe uzanmış yatıyor
Radyoda inceden
Beşe çeyrek ajansı
Başlıyor kara haberler
Bak işte, kulak ver sese
Saz ile tel tel dökülüyor,
Beşe çeyrek kala
Anan öldü Cemo anan öldü.
Kapat şimdi ajansı
Kır dök hayatın camlarını.

Zordur kıraç topraklarda anasızlık
Her saatin acısını yaşamak
Zordur soğanın ekmeksiz tadı
Hele de
tu li ku yî dayê, tu li ku yî ( nerdesin anam nerdesin )
Derken boğazından geçirmek,
Özlem doludur çünkü
Gırtlağına kadar adamın içi,
Zordur beşe çeyrek kala ağlamak.
Zordur kekom, zordur.
Zordur anasızlık