Beşbin Yılın Sevgilisi Şiiri - Metin Köse

Beş tane bin yıl önce
Hunların diyarında
Ulu bir komutandım
Mete Han’ın yanında

Sen de bir Prensestin
Hakanımın kızıydın
Nereden bilecektim
Her bin yılda yazıydın

İkinci doğuşumda
Bir avcıydım Uygur’da
Yine can verecektim
Sevdiğimin uğrunda

Üçüncü bin yılımda
Çok uzun yaşamıştım
Gelmemiştin dünyaya
Üçyüz yıl aramıştım

Şirin derlerdi sana
Dördüncü gelişimde
Dünya bile titrerdi
Her dağı delişimde

Beş bin yılın gizemi
İlk kez nasıl görmüştüm
Taklamakan çölünde
İlk kez nasıl ölmüştüm

Metehan görmek için
Tahta gönül bağımı
Seni karşıma dikti
“- Al şu oku çek yayı”

Yayı çekersem eğer
Devletim baş üstünde
Ama yayı çekersem
Taş kalmaz taş üstünde

Uzun siyah saçların
Koklarken ellerini
Hareli bakışların
Yakmıştı yüreğimi

Şimşekle çıldırırken
Bu arzın semaları
Gözyaşına boğuldu
Kabe’nin duvarları

Son kez gözgöze geldim
Atamazdım okumu
Tahtın önüne vardım
Ve uzattım boynumu

Tarihler yazmadı ki
Nasıl kül oldum yandım
Bedenim yok olurken
Ölümsüzlük kazandım

İşte benim sırrım bu
Gururla taşıdığım
Mahşer gününe değin
Seninle yaşadığım

Beşinci bin yılımda
Bak seni arıyorum
Bekleme Karşıyaka
Bulmadan gelmiyorum

Ankara
18.08.2004