Besbelli Şiiri - Aydın Balı

Baban da sormadı bugün seni
Hep o bildik koltuğunda oturdu
Yatırıp gözlerini kapıya kendinden geçti
Çok sonra apansız kaldırdı kaşlarını
Besbelli ki “gel artık” diyecekti
Karardı yüzü, çıkarıp gözlüklerini sildi
Hiç konuşmadı, içmedi kahvesini
Kahveye arkadaşlarıyla oyuna gitti

Kardeşin de sormadı bugün seni
Uzun uzun geçmişi çekiştirdi
Bir bir sakarlıklarınıza güldü
Sonra kafayı kavgalarınıza taktı
Besbelli ki “özlüyorum” diyecekti
Dili dolaştı yüzünü ateş sardı
İstemsiz elleri cebine daldı
Dalgın dalgın çıkıp maça gitti.

Kocan da sormadı bugün seni
Tutup eski defterleri karıştırdı
Elinde albüm mektuplarınla birleşti
Ansızın gözlerinin feri değişti
Besbelli ki “seviyorum” diyecekti
Çabucak yatak odasına geçti
Kokunu nefes nefes içine çekti
Çekip üstüne yorganı uykuya gitti

Yavrun da sormadı bugün seni
Oysa daha sabahtan cıvıl cıvıldı
Ayrı ayrı defalarca her yana baktı
Sanki birden bire seni bulacaktı
Besbelli ki “bırakma beni ” diyecekti
Umutsuz umutsuz başını öne eğdi
Yanaklarına sensizliğin yaşı değdi
Değişti ruhu dönüp oyuncaklarına gitti

Şimdi söyle, kimim ki ben?
Bizi böyle bırakıp gittiğine göre
Besbelli ki artık “hiç kimse”