Beş yüz dört pejo Şiiri - İrfan Korkmaz

BEŞ YÜZ DÖRT PEJO

Bir araba aldım var dört tekeri
Hasret etti bize çayı şekeri
Her gün omuzlarım varmı beteri
Ömrümü bitirdin beş yüz dört pejo

Marşı basmaz çoluk çocuk peşinde
Yite,yite bittim otuz yaşında
Allahtan ki ev yokuşun başında
Ömrümü bitirdin beş yüz dört pejo

Satacağım kimse bakmaz yüzüne
Stop ediyor hele bir bas gazına
Yarı yolda taban kuvvet dizime
Ömrümü bitirdin beş yüz dört pejo

Bazın efkarlanır yel gibi geçer
Kızdığımı bilse benzini içer
Bilir muhtaçlığım benimki, naçar
Ömrümü götürdün beş yüz dört pejo

Sanayiye alçak sevgisi fazla
Salınır tamire giderken nazla
Bir kere tam hizmet etse ya hazla
Ömrümü götürdün beş yüz dört pejo

Gitti ama geri dönüp gelmedi
Çok paramı yedi nankör bilmedi
Değer verdim ama adam olmadı
Ömrümü götürdün beş yüz dört pejo

Gittiği yol kadar sırtıma bindi
İrfanımın bundan canı çok yandı
Nasıl aldı bunu ne diye kandı
Ömrümü götürdün beş yüz dört pejo

Kırıkkale den bir alıcı buldum
Aman dedim deposun da doldurdum
Derhal noter satışında bildirdim
Ömrümü götürdün beşyüz dört pejo

Korkmazım benzetir inat kadına
Sevmiyorum lanet ettim adına
Biraz Kırıkkale baksın tadına
Ömrümü götürdün beş yüz dört pejo

14/02/1996
İrfan KORKMAZ