Kara denizin hırçın dalgaları kıyıya vuruyordu. Yağmurda sağanak halinde yağmaktaydı. Yine bir gün deniz kıyısına gelen Emine sanki duygularını denize anlatıyordu. Yağmurun yağması pek umursamayan Emine baya ıslanmıştı adeta dalgalarla konuşup soruyordu.acaba benim sevdiğim kadar o da beni seviyor mu. kumsala sevdiğinin ismini yazıp sonra kimseler görmesin diye siler bir daha yazardı. bazen de dalgaların içine girer birkaç metre uzaklaşıp tekrar geri dönerdi kendisinin sevilip sevilmediğini anlamak için her defasında intihar etmemek için kendisini dizginliyordu. ama bir gün sevdiği adamı kazanmak için de. sabır ediyordu.
Emine on sekiz yaşlarında gencecik bir kızdı hayallerini süsleyen Ömer o hırçın dalgalardan farksızdı, emine nin kalbini alt üst etmişti. Emine Ömer den başkasını düşünemiyordu. Onsuzda yapamıyordu. Lakin emine nin aşkı tek taraflı gelişmekteydi. Ömer ailesi tarafından şımarık büyütülmüş. Eğitiminide yarıda bırakmış babasının parasıyla geçinen haylazın teki idi, hani derler ya gönül ferman dinlemez...İşte Emine nin de gücü kalbine yetmiyordu.her ne kadar arkadaşları tarafından uyarılsa da, ama o bildiğinden şaşmıyordu...Ömer diyordu başka da laf ağzında çıkmıyordu..Bu tek taraflı aşk, Emine yi öyle etkilemişti ki yeyip içmekten kesilmişti. Ömerlerin evi Emine nin evlerinin karşı tarafta idi aralarında su vardı kara denizin coğrafi durumu sarp kayalarla veya ormanlıkla örtülüdür. Her ne kadar evlerinin arasında akan bir nehir olsa da Emine hemen her gün sudan geçer Ömerlerin evine bir bahaneyle gider gelirdi. Ömer’in annesi pek emine den hoşlanmıyordu. Evine gelen misafire de gelme diyemiyordu.ama Ömer’in kız kardeşi Fatma ile Emine arkadaştı. Birlikte geleceklerini konuşur, hayallerini bir birilerine anlatırdılar.
-Fatma, Emine bir sevdiğin var mı?
-Emine ya senin
-Fatma, benim henüz yok.
-Emine hadi hadi beni ekme
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
