Beş Yavru Şiiri - Ferman Baba

Beş yavru bir ana bir de babanın
Dilim dilim ekmeğini keserim
Peyniri zeytini yan yana koyup
Canlar gelin deyi hemen seslerim

Peynirle zeytini yan yana yazdım
Borçlarım artınca sefillik sezdim
Vallahi billahi canımdan bezdim
Dünyada bezginlik benim eserim

Felek yetmedi mi verdiğin ceza
Ölmeden canlarım çıksaydı yaza
Gayri ihtiyacım kalmadı naza
Nazlandıkça kaderime küserim

Kimi çay istiyor kimisi şeker
Yok diyince herkes boynunu büker
Ferman Baba olmuş yurdunda nöker
Emek sata sata canlar beslerim