Beş Para Etmez Şiiri - Yavuz Selim Polat

'Güzelliğin beş para etmez
Şu bendeki aşk olmazsa

Salınaraktan yürür bütün endamıyla
Uzun sarı saçları
Kalından inceye yay kaşları
Düzgün burunlu kalın dudaklı
İnce belli uzun boylu
Caddenin ortasından geçen
Dünyalar güzeli bir kız
Hoplatır belli ki yürekleri
Açılmış faltaşı gözler
Diller bir karış aşağıda
Ağızdan akar salyalar
Esnaf fırlamış dışarıya
Bütün nazarlar ona bakar
Her geçen bir omuz atar
Takılır üç-beş serseri peşine
Laf atarlar güya
O da sanırki keramet bende
Kesilirken ayakları yerden
Havalnır iyice
Saçlarını şöyle sallar bir geriye
Değişir yürüyüşü artık
Gerdanını kıraraktan
Artık olmuştur o,bu haliyle
Şehvet abidesi

Dur be güzel!
Nedir bu ahmaklığın
Bakmazmısın aynaya
Ne kadar da güzelsin
Kimdir sana bu güzelliği bahşeden
Düşünmezmisin hiç!
Dışın süs ama
İçin püs olmuş senin
Göremedin mi hala bunu?
Hani kalbindeki güzellik?
Bakmadın mı hiç oraya?
Ruhun gönlün ne halde

Şu halinle çook kişi
Okşar bedenini
Velakin hiç kimse sevmez kalbini
Sevgi cadde ortasında
Salınaraktan aranmaz
Kasap değilsin ki sen
Et satasın

Aşkı arama
Bu karanlık sokakta
Düşersin aç kurların sofrasına
Değmeden güzelliğine pençe pati
Geçmeden vücuduna diş tırnak
Kanını emmeden yarasalar vampirler
Git buralardan
Bu haldeki güzelliğinle
Beş para etmezsin