Beş Milyar Kişide Birini Sevdim

BEŞ MİLYAR KİŞİDE BİRİNİ SEVDİM.......
Birisi ahhhh ogünlere dönebilsek dedi..
O söz aldı beni götürdü....
dinle allah aşkına......
Sahimiydi söylediklerin..
Görmedim coktan beri böyle düşünen..
Neyin nesiydi duydugum heycan..
Yanılmamı sevdim..
Bu şiiri yazan düşünceyi sevdim..
Belki rüyyamdı....Yada ham bir hayalim..
Olurmu dedim...Hayal kurmayı sevdim..
Baktım yanlız deyilim...
Sendede binim gibi garip bir hal..
Düşünceni sevdim..
Kaybolmuş o mutluluk resmini gördüm..
Buna dönebilsek diyen yazını sevdim..
O güzel yürek istanbulda diye.Bu şehri sevdim..
Sendeki hüznü hissetim...Gülüşünle gizlenen..
Ateşi örtmek icin savurdugun külleri gördüm..
Ben ateşte yanmayı sevdim..
Kaf dagı arkasında,da olsa umutlar..
Kaf dagının dikenli yollarını sevdim..
Ahhhh..o zamana dönebilsek diyen
İmkansızın ilacı umudu sevdim..
Destanları aşkları bilirim....Ezbere
Gıpte etmişimdir cileli aşklara..
Onlardaki tutkuyu hasreti..
Leyla ile Mecnınu-Keremle aslıyı
Aşılmaz dagları delen ferhatı sevdim..
Ufacık yüreginde boranlarla karşı cıktıgı icin..
Seni onlardan daha fazla sevdim..
Her yeni günde saklamak adına hüznü..
O acı gülümseni sevdim...
Kimse inandıramazdı beni..
İki kelimenin daglayacagına..
Belki, onun icin kelimelerini sevdim..
Büyük kalpler büyük aşkları yaşarmış..
Onlar kelimelerle anlatılmaz..
Şiirlere yansırmış..
Onun icindirki şiirlerimi sevdim..
En önemlisi bin icinde biri böyle düşündü diye biri sevdim..
Beş milyar insan var desek şu dünyada
İşte onun icindirki beşmilyarda birini sevdim