Beş lira Şiiri - Mehmet Çoban

Açlık beyne vurmuş dolanıyorum
Cepte yok beş kuruş dayanamıyorum
İki gün oldu ağzıma bir şey koymadım
Sürekli suyla midemi kandırdım.

Üç gün sonra para alacağım
Üç gün daha aç kalacağım
Hiç kimseden isteyemem
Asla dilenemem
Çaresizim
Bitkinim

Bir lokanta görüyorum
Ah bir çorba parası diyorum

Bir fırın görüyorum
Ah bir ekmek parası diyorum

Bir simitçi görüyorum
Ah bir simit parası diyorum

Parasızlığı öğreniyorum
Çaresizlikle bileniyorum

Başım dönüyor
Ayaklarım yalpalı yürüyor
Ha düştüm düşeceğim
İki seksen yere serileceğim
Oturdum yol kenarına
Bakıyorum uzaklara
Gözüm ilişti bir taş parçasına
Altına sıkışmış beş lira
Çekinerek aldım
Başkasının diye kendimi suçladım
Etrafıma bakındım
Kimse yoktu yalnızdım
Götürüp karakola vermeliyim
Sahipsiz bu para demeliyim
Midemden ses yükseldi
Önce beni doyur dedi
Aklıma şeytan girdi
Kalbimi çevirdi

Üç gün sonra para alacağım
O zaman parayı karakola bırakayım
Şimdi kendi karnımı doyurayım

Cennet oldu bana beş lira
Gereksiz harcamamayı öğretti bana
Üç günde harcadım üç lira
Daha kaldı iki lira
Sabah simit, poğaça
Öğleyin simit, poğaça
Akşam simit, poğaça
Vakit geçirdim bolca suyla

Üç gün sonra aldım parayı
Hemen ayırdım beş lirayı
Dolaştım çarşı pazarı
Ödedim otel borçlarını
Hedefledim otogarı
Otogarda karakola verecektim beş lirayı

Geldim otogara
Yürüdüm karakola
Karakolun kapısında
Cebimi yokladım yoktu para
Kayıplara karışmıştı beş lira

Hemen döndüm geri
Buldum tenha bir yeri
Saydım bütün paralarımı
Kontrol ettim harcamalarımı
Her şey tamamdı
Beş lira kayıptı

Düşündüm anlam bulamadım
Karıştı gitti aklım

Bana para lazımdı geldi
Parayla işim bitince gitti

Öğrencilik anısıydı bu bendeki
Hala bulamadım nasıl oldu, neydi, nedendi

Akılcıyım aklım ermedi bu işe
Bilimciyim, ilmim ermedi bu işe
İnançlıyım, inancım ermedi bu işe

04.03.2013 - İzmir