Nazım lan sen bilirsin, niye böyle akşam olunca bir hüzün çöküyor insana?
+Çünkü gün bitiyor abi.
Bir de zaman geçiyor, o ürkütüyor insanı.
Bitiyor yani.
Bir gün daha bitiyor.
Sonuçta bir son var, içten içe biliyorsun bunu.
Her akşam o sona doğru biraz daha yaklaşıyorsun yani. Nazım Hikmet ne diyor biliyor musun abi?
İnsan diyor, öleceğini bile bile nasıl yaşar?
Ya çıldırır, ya öleceğini unutur.
Rahmetli anam derdi ya, “amann yaşadığım kadar mı yaşacağım.” Yani geldik gidiyoruz elde var sıfır. Alt alta koy hepsi yine sıfır ediyor.
Ama sıfırın da bir günahı yok yani. O da yalnız başına güzel öyle.
Mesela her şey sıfırla başlar ama bizim elimizde hiç oluyor.
Bizde onunla beraber, yavaş yavaş hiçe dönüyoruz...
Beş Kardeş
Kayıt Tarihi : 9.6.2017 13:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yeşim Gök](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/06/09/bes-kardes.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!