Beş Kala Şiiri - Nahit Can Aydın

hep pusluydu fotoğraflar
tozlu albümlerde yok oluyordu insanlar
yıllar ilerledikçe; geriye gidiyordu.
hatıralar ve hatırda kalanlar.

Güzel olan;
suskun bir mevsimin;
en sağanak gülümsemesine,
aldırmadan yürüyebilmektir,
ve mutlu bitmeyecek;
faili meçhul bir aşk filmini
kadıköyün sinema salonlarında
ara verilinceye dek,
sevişerek seyretmektir.
Güzel olan,
bir dostun gelişine sevinmektir sadece...
ve akşamı demlemektir.
bir dostun gidişiyle...

sokakta insanlar yürürlerdi zamansız
hep geç kalınan bir yerler vardı
aceleci birer kalabalıktı.
otobüs durakları.
ve hep derste paragraf başı yapsana derdi
edebiyat dersine vekil gelen coğrafya hocası

insanları mutsuz eden.
düşünmeden düşlenen bir gelecek
akıllarda söylenmeyen sorunların soruları mı?
yine aynı uykunun sabahı
ve yine yeni bir günün bitime 5 kalası...