Beş duyusuz kaldım

yorgun kalbim
yokuşlardan
ısırıklardan
yalanlardan
çimdik lekeli
dünya bulanıkları
zincire vurdu beni.
beş duyusuz kaldım
deniz dargın
kuşlar geçiyor
çizgi çizgi
sensizlik vuruyor beni
dipsiz bir kuyudayım
uçurum başı
tam bir delilik
yüzümde keder
acılarım
umutlarım
yaşadıklarım
beni zehirleyen
ömrüm
suları azgın hayatım
tövbelere yaslandım…

Mustafa kaya
05.12.2005 / üsküdar
www.mustafakaya.net