Beş Duyu Şiiri - Bilgin Çabuk

Beklemek,sabrımı attığım kör kuyu,
Çamurdan,balçıktan görünmez suyu.
Boğuldu bedenimde inan beş duyu,
Ölmeden mezara koydun sen beni.

İrtibatı kesti,görmeyle gözüm,
Işığım sönünce karardı özüm.
Gülmeyi efkara terketti yüzüm,
Karanlık odaya attın sen beni.

Demek kırıldı aşkın ince kafesi,
Kayboldu içinden ömrün nefesi.
Artık kalbimin duyulmuyor ki sesi,
Yokluğun çığlığıyla,sağır ettin sen beni.

Yüreği yağmalıyor hatıraların izi,
Gülüm yetim kalınca,dayanamadım.
Sahibi sen olmayınca unuttu bizi,
Tomurcuk koklamaya,hasret bıraktın beni.

Dudağımda kurudu dudaklarının balı,
Boş duruyor artık,aşkımızın kumsalı.
Vuslat yok diyor bana kahvenin falı.
Bir ümit beklemeye esir ettin sen beni.

Ellerinin sıcağı,üşüdü ellerimde,
Gözyaşlarım ağlıyor her gece gözlerimde.
Belkide binlerce kez öldüğüm hislerimde,
Tek başıma yaşamaya,makum ettin sen beni.