Beş Çayı Mesaisi Şiiri - Han Akçadağ

BEŞ ÇAYI MESAİSİ

Şehrin kalabalığını ve kabalığını
Sonu gelmez saygısızlığını sayamıyorum artık.
Çünkü işten daha çok yoruyor
Cahil cesaretli küstah insanlar...
Yaşama tutunmak adına tevazu gösterip
Üç kuruşa tenezzül ettiğini görünce
Sahibin olduğunu sanıyor arsızlar!
Çağın insafsızlığından daha çok nefret ediyorum
Beklemesinden, otobüsünden, metrosundan...
Yan koltuktaki kadının masum ter kokusundan

Henüz batmadan güneş pencereden
Apar topar yetişmeye çalışıyorum,
Tan vaktinin konukseverliğinde yedi çayına
Sanki karanlık örtünce herşey bitecek!
Yine de bir an evvel,
Silebilmek için günün stresini üstümden
Kan ter içinde atıyorum kendimi banyoya
Ruhu çamurdan arındırsa ya bir kova su!

Serin bir parmak kıvrımlarla akıyor.
Boynumdan sırtımın çukuruna
Yalnızlık hücum ediyor saçımdan topuklarıma
Hem sonra hiçbir şey olmamış,
Koca gün tahammül sınırlarını zorlamamış gibi
Açıyorum cızırtılı radyomu
Bir teras dairesinde gün batımına
Fonda hasret kokan şarkılar çalıyor birazdan
Tenhasında şehrin kalabalığının
Ufka dalıyorum uzun uzun...
Bilakis sevdiğimden de değil bu hâlleri
Dizimde yaralar, göğsümde sevgi çürükleri
Karanlık örtebilir mi?
İnsanın sırtındaki bıçak izlerini...

___________________________________

Kitap: CANRUBA MISRALAR
___________________________________