Beş Şiiri - Süleyman Demir

dışarıda arabaların anlamsız sesleri
herkes bir telaş içinde
insanlar,türlü türlü insanlar...
kimi hastaneye bir yaralıyı yetiştirmeye,
kimi evine ekmek götürmeye çalışıyor.
her birinin bir bekleyeni, bir gayesi var.
belki kolay, belki çok zor yaptıkları.

oysa ben! ben de insanım nihayetinde,
ne bir bekleyenim, ne de bir düşünenim var!
beş adımlık odama hapsedilmişim!
kapıya karanlığı dikmişler...
görebilir miyim bir daha doğacak güneşi?

beş adımlık bir karanlık oda
her adım bir harf
odam beş harften ibaret
her beş adımda duvarlarda gölgeler...

korkuyorum!
korku beş harf!
sabah gelmeyecek, gün doğmayacak
sabah da güneş de beş harf!
beş harfle sınırlı bir mezar bu oda
duvar beş harf, mezar beş harf...

korkuyorum sevmekten,
sevgi beş harf, sevda beş
beş harften ibaret dünyam,
hayat beş harf,dünya beş harf...

korkuyorum resmine bakmaya,yakar!
ateş olur elimde, resim de beş harf!
sabredemiyorum, korkutuyor beni!
lanet olsun! sabır da beş harf!
beş harfli bir zindana koydular beni,
hapis de kafes de beş harf!

sabahlara kadar hep böyle;
beş harf beni, ben beş harfi hapsederim
gönlümde beş harften bir mahpus yatar
gönül de beş harf, ismin de beş harf...