Berzah alemí Şiiri - Mikdat Bal

Her nefs. Her can sahibi, ölümü tadacaktır
Toprak emanetini, alacak yutacaktır

Artık yeni bir hayat, alemi berzah başlar
Orası nasıl bir şey, dinleyin arkadaşlar

Can çıkınca ruh gelir, bu alem başka alem
Menzile ulaşıldı, ya sefadır ya elem

Sorgu melekleri var Munkir Nekir adında
Sorarlar Rabbin Kimdir, ne ettin hayatında?

Rabbi, Nebisi, dini, üç sualde sorulur
Cevap veremeyenin, ensesine vurulur!

Artık mezar ya cennet bahçesinden bir bahçe!
Ya cehennem çukuru, ateş dolar ilk önce!

Varacağı makamı seyreder akşam sabah
Her anı pişmanlıktır, faydasızdır ahü- vah! !

Hesap gününe kadar, beklenilir orada
Ondan daha dehşetli, bir gün var ki sırada!

Önce dünya yıkılır, buna kıyamet derler
Dünya altüst olacak, dümdüz olacak yerler

İsrafil Sür’a üfler, insanlar dirilecek
Bu dünya hayatının hesabı verilecek!

Gözleri şaşkın şaşkın mezarlardan çıkarlar
O sese doğru koşar, bir sel gibi akarlar

Herkes kendi derdinde, kaçacak kardeşinden,
Hem anne babasından, evlatından, eşinden

O gün bir takım yüzler sevinçten ağaracak
Yüzleri kararanlar, yalvarıp yakaracak!

Bir anlık bile olsa, dünya ya dönmek ister
İbadede dalarak sevap edinmek ister

Ona sus denilecek,mazeretin kalmadı
Ömrünü boş geçirdin, hesap derdin olmadı

İnananlara yobaz, dine safsata dedin
Tat bakalım azabı, kendine zulüm ettin

Bu gördüklerin şimdi, gerçek değil mi söyle
İstersen bağır çağır, istersen de sabreyle