Berzah Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

ölümle kıyamet arası berzahımsın
koyu ela gözlerini öperim
öz saygıyla kafayı bozmuş alıngansın
alışkanlık işlesin diye çürük rüzgarın kokusu
yozlaştırıcı etkisi bile sineye çekiliyor
aslında alışkanlık gibi çürüyoruz...
olması gereken geriye çekilmek
yaşananları ince bir eleştiriye tabi kılmak
sağlam yanları bulup niyetini kavramak
topladığın güçle salt gerçeğe sarılmak
dilinin pasını kazımak için başkalarının iç dünyasına daldırma...
mutluluk gelişmektir
renklerimizin yaşamsal canlılığını soldurmadan...
eleştirmenim kendi zekam ve vicdanımdır
şiir zeka ister ve vicdanla onurlanır
şafağı kökünden söken tanağarımıdır gözlerin şahrud
gerçek aşk, seven insanlar bir araya gelince başlar
erotik bencillikle malül değilse.!
güçlü tutkular bağımlılık yapar afyon gibidir.
yüreğimin canısın, canlı yüreğimsin
aşkınla özgür olmak sağlıklı heyecan duymak var
saydam ve parlak bakışımsın gözlerime.
aşkla doyurulmak göğsü canlı ve diri kılar
sabah bulutlarınca temiz ve tazem zaryam
aşk halesi eşitlik özgürlüktür.
korku varken aşk olmaz
aşk tok başaktır
emeğin ve yaşamın zevkini çıkarmak
bırak berzah işini yapsın beklesin
önce yaşayarak hak edelim o kıyameti.